Na een koude vriesnacht en temperaturen die om 10.00 uur nog maar net de plus één aantikten was te verwachten dat er geen grote groep fietsers het kerkplein zou bevolken. En dat bleek een goede inschatting. Ger H. van de A koos terecht voor een eigen rit, Sjraar en Hub voegden zich heel sociaal en graag bij de vijf C-ers, Jan, Toos, Erna, Lei en Wim. Dus geen ABC-tje vandaag. Hagerhof zou de pauzeplek worden en om niet aan een gesloten deur te komen belde Erna even. Daarvoor moest ze even haar handschoenen uitdoen, wat voor iedereen een nieuwsgierige blik opleverde. Twee laagjes, een dun paar en een dikker waarvan de vingers weggeklapt konden worden. Eentje in de groep was vooral belangstellend, want het opklapbare paar zou uitstekend dienst kunnen doen bij zijn andere grote hobby. Wie en welke liefhebberij vermelden we maar niet. Laten we het fietsen maar even parkeren en het verhaal van de pauze afmaken.

Wat een warm welkom in Hagerhof en dat op twee manieren. Vanuit de koude buitenlucht leek het of je de sauna binnenstapte, zo warm. En dan de bediening en de belangstelling van de uitbaatster, hartverwarmend. Samen met haar echtgenoot mengde zij zich af en toe in onze gesprekken, maar nooit opdringerig. En alles wat zij serveerde was uit de kunst. Kijk maar eens naar wat Erna kreeg en dan hebben we het nog niet over de heerlijke kersentaart. Geen restje van Kerst maar vers van de beste bakker uit de buurt. Dan is het niet vreemd dat er geopperd werd om langer te blijven, maar dan zou de duisternis ons overvallen en met maar één fiets met verlichting is dat toch niet aan te raden. Onze pauze werd langer dan gewoonlijk, want als je o.a. de volgende “zware onderwerpen” moet bespreken dan is een halfuurtje te weinig: ons koningshuis en het Belgische (wij wonnen dit dankzij Maxima glansrijk), vuurwerk (er mag best een verbod op), hout- en pelletkachels (eerst subsidie en nu kans op verbod ervan), zonnepanelen (en de bijdrage aan de verlaging op stikstofuitstoot). Wat opviel dat onze nestor de enige persoon was die door de uitbaatster met zijn voornaam werd aangesproken. Dat zegt heel veel over zijn status hier. Zullen wij dan in het vervolg maar Meneer Jan
gaan zeggen ? En dat mag zeker als je de groep na 42 km veilig naar de koffie hebt gebracht.

En na de pauze kon hij dat ook niet laten en moest Sjraar dan even zijn plek aan de kop weer verlaten. Wie zich echter vandaag totaal niet liet verdringen was Wim, want die reed 74 km op kop. Was die laatste km het batterijtje in de mtb leeg ? Neen hoor, volgende keer allemaal kersentaart eten. Dan zijn die laatste 33 km een peulenschilletje. Nog even een kort inkijkje naar de route: Maasmechelen, As, Dilsen, Gruitrode, Opoeteren, Opitter. Ondanks een groot aantal bosroutes geen enkel probleem v.w.b vorst en gladheid. Terug op verzoek van Hub via Dilsen-Stokkem naar Berg. Daar nam hij samen met Lei de veerpont, terwijl de anderen nog even wat breiwerk deden over de dijken van Meeswijk en Vucht. Dat betekende nog wat klinkers bij die laatste plaats, maar die lieten we vandaag maar rechts van ons liggen. Even verder weer rechts dwaalden onze gedachten af naar het monument van de neergestorte Messerschmit. Voor het verhaal hierbij even zoeken naar “vliegtuigmonument Vucht”. Zo kwam er langzamerhand een eind aan deze bijzonder mooie, laatste rit van een aantal B-C rijders. Met dank aan Hub, Sjraar, Lei, Toos, Erna, Wim en Meneer Jan. Voor iedereen een “gooie roetsj" en tot de eerste rit in 2020.

En de route: https://connect.garmin.com/modern/activity/4375585943