'De Vogezen, een sensatie' dat was ons beloofd door Joanne & Daniel, eigenaren van "Libelloup". En eerlijk gezegd hebben ze dat meer dan waargemaakt in het weekend van 26 - 28 juni jl. Twee jonge landgenoten die sinds mei van dit jaar fietsers (e.a. gasten) willen laten genieten van hun prachtige accommodatie, de groene omgeving, maar ook vooraf en na afloop van elke etappe, culinair verwennen op een wijze die past bij een tour-renner. Want het gevoel "een-beetje-tourrenner-te-zijn" kwam regelmatig bij me op. Wat heeft mij dat gevoel gegeven?

Misschien omdat ik nog nimmer drie dagen achter elkaar op deze wijze fietste; enkele dagen achter elkaar moest strijden tegen de warmte; maar ook de mist en af en toe de regen; het gevecht met jezelf tijdens de lange beklimmingen, (soms verwenste ik Daniel, heel even), als je op zo’n lange klim wilde volgen, maar net niet meer kon of je medefietser toch net voor wilde blijven (ja, ja het was niet alleen lol, er was ook competitie); de overweldigende natuur; de bewonderende blikken van wandelaars; de "Assiette du Randonneur"; dat we een deel van het parcours fietsen zoals de Tour dat zou gaan afleggen op 17 juli jl. in de Tour-etappe Vittel - Colmar, de laatste tactische tip van Chrit vanuit de bus of het luide claxoneren van onze Rien tijdens de allerlaatste kilometers.

Wat er in elk geval zeker aan heeft bijgedragen waren de gezamenlijke maaltijden met de uitgebreide en kritische analyses van de "Muppets-in-de-volgauto", Wiel en Rien. Zij waren, vanwege schouderblessures, niet in topconditie om elke tocht volledig mee te fietsen en namen de (on-)dankbare taak op zich om de onmisbare volgwagen (Met dank aan Piet) te besturen. Verder fungeerden ze als chauffeur; ploegleider; verzorger en fotograaf. Dit alles ook nog gecombineerd met de rol van "analyticus". Kortom een drukker bestaan dan Chrit; Pé; Ronald; Sjraar en Wil die alleen maar hoefden te fietsen. Wiel en Rien nogmaals dank.

Het gevoel van Tourrenner werd bij mij dus ook sterk aangewakkerd door het gezamelijke diner. Een tafel met 7 heren die de dag evalueren. Wat zou daar allemaal te horen zijn? Zoals elke sport tegenwoordig van commentaar wordt voorzien door een "analyticus" vroegen de coureurs Wiel en Rien om hun licht te laten schijnen over de koers. Evenals de "echte" renners (bij tijd en wijle) stonden onze mannen er ook niet helemaal voor open als we hoorden dat we beter gestroomlijnd en rustiger moesten gaan zitten; benen dichter bij elkaar houden in de afdaling; minder zwaar trappen; niet te veel op kop komen; zuiniger rijden of jezelf niet overschatten. Al snel worden de goede adviezen van de analytici gepareerd. "Nee, dan die ploegleiders dat is me een stelletje" "Kijk eens wat pro-actiever op de kaart; stimuleer ons wat meer; ga eens in een andere houding staan bij het maken van die foto" en vooral "Praat eens niet zoveel met al die vrouwelijke toeschouwers".

Op enig moment komen de analytici onder het fileermes te liggen als blijkt dat een Belgische dame "langs-het-parcours" Wiel heeft gevraagd "U kunt dit ook, mijnheer?" Wiel raakt kennelijk op dat moment even de concentratie kwijt en geeft aan dat hij "Normaal wel omhoog kan, maar vandaag even niet". Maar het moet gezegd, de volgers luisteren beter als de renners. Het advies om een foto eens vanuit een andere hoek te maken is bij Rien niet tegen dovemans oren gezegd. We zijn op zondag nog niet vertrokken of Rien, "Alias Tonny Strouken", ligt midden op de weg om alle inspanningen vast te leggen.

Kijk eens met extra belangstelling naar de foto’s van Chrit, onze senior. Hij bereidde zich de afgelopen weken in alle stilte voor op dit karwei. Ik zag hem maar niet tijdens de trainingstochten en begon me zorgen te maken. Maar zoals een volleerde prof heeft Chrit zitten "linkeballen". De eerste dag strooide hij ons nog zand in de ogen door soms even in de bus te stappen en te suggereren "t geit neet". Hoe hij ons om de tuin leidde, blijkt op de tweede dag in de 12 kilometer lange klim vanuit Munster naar de top van de "Col de la Schlucht". Bij het naderen van de top worden de omstandigheden apocalyptisch, maar raakt Chrit steeds meer in z’n element. Hij hervindt zijn triathlon-vorm van jaren geleden en in een schitterende cadans begint hij aan de grote "remote". Ronald, die ’s ochtends nog een demonstratie van macht had getoond bij de 1e beklimming van de "Schlucht", krijgt ’s middags een geweldige tik van de man met de hamer en wordt door hem op sleeptouw genomen; als een volleerde knecht brengt hij Ronald naar de top. Vervolgens laat Chrit zich nog een keer zien voor de sponsor en denkt dan "mijn werk zit erop" en hij stapt in het busje om zich naar het appartement te laten vervoeren.

Ronald’s pieken en dalen zijn ook onze analytici niet ontgaan. Zijn carrière als renner is nu in de "sturm- und drangfase" gekomen. Een normaal verschijnsel na enkele jaren koersen. De komende tijd zal hij aandacht besteden aan het vinden van meer balans door zich op de goede momenten te laten zien en tijdens gepaste fases onzichtbaar te zijn. "Situationeel koersen" noemen we dat in het moderne wielrennen. Kijken hoe dat zal gaan.

De toppers van het gezelschap, Pé en Wil, strijden op de cols om de punten en geven elkaar daarbij weinig toe. Daarbij moet worden opgemerkt dat Pé ziek is. Met griepverschijnselen klom hij op de fiets en ik vraag me af hoe het had uitgepakt als hij 1000/s fit was geweest. Dus volgend jaar staat ons wat te wachten!

Wil is erg relaxt in deze koers; hij vindt deze ritjes een aardige training! Hij maakt zich meer zorgen over een tocht in de Vogezen, waaraan hij van 2-5 juli als gast deelneemt. Hij heeft het parcours reeds in zijn bezit en laat met enige regelmaat dit blaadje zien. Ik proef wat aarzelingen. Wil’s zorgen waren niet geheel onterecht, want in 4 dagen reed hij 450 kilometertjes door de Vogezen-colletjes. Hij kwam er goed doorheen!

Nog enkele feitjes: • Geen enkele lekke band! Compliment mannen voor de optimale technische voorbereiding. • 40 bananen werden geconsumeerd • 30 muesli-repen • 25 flesjes Extran • In drie tochten bijna 240 kilometer bijelkaar gefietst, met    • Officieel 60 a 70 kilometer bergop met  • 4347 hoogtemeters • Bijna 12 uur op de fiets, maar ook X flessen wijn en X flessen bier!

Al met al hebben we zoveel plezier en voldoening gehad dat Ronald een optie heeft genomen om het laatste weekend van juni 2010.

Dus wie nu zin heeft om mee te gaan, laat het alvast even weten. Wil je eerst meer weten kijk op: www.libelloup.nl

 

Sjraar