Na de succesvolle Brightlands Austria Cycling Challenge 2016, waarbij de Grossglockner Hochalpenstrasse werd bedwongen, in 2017 weer een uitdaging voor een meerdaagse fietsvakantie, dit keer in de Franse Alpen.
Deze fietsvakantie is van donderdag 29 juni t/m maandag 3 juli 2017, met als uitvalsbasis La Clusaz, op 840 km en gelegen op 1030 m hoogte, tussen het Meer van Annecy en de Mont Blanc. Hier ook nog link naar programma: http://klaasbos.blogspot.nl/2017/02/wie-gaat-er-mee-bergie-op-bergie-af.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+BlogKlaasBos+(Blog+Klaas+Bos)

Samenvatting:

dag	bestemming	afstand	hoogtemeters
dag 1	Col de la Forclaz de Montmin, Col du Marais en Col de la Croix Fry	90	1700
dag 2	Col de la Colombière, Col Mont-Saxonnex	80	1400
dag 3	Col des Aravis, Col des Saissies, Signal de Bisanne	80	2000

PS: de Garmin plaatjes volgen nog

 

Hier het verslag:

Op uitnodiging van Klaas Bos, Communicatie Manager Brightlands,  mochten wij als als Tourclub Elsloo weer deelnemen aan een door hem uitgezette 3 daagse fietstocht in Frankrijk. Dit keer met vertrekpunt La Clusaz in Frankrijk, gelegen in de buurt van het meer van Annecy.

 

Heenreis dag 1

De heenreis op donderdag 29 juni 2017 verliep voorspoedig. Niet minder dan 11 deelnemers, waarvan 5 van Tour Club Elsloo (Martin Proosten, Wil Sillen, Theo Smeets, Frans Tummers, Frans Janssen en gastrijder Camiel Janssen). Helaas kon Henk Jacobs vanwege bouwverplichtingen niet mee gaan en ook Chris Tabbers moest verstek laten gaan vanwege een fietsongeluk op het eiland Kos in Griekenland. Laatste nieuws van Chris voor ons vertrek was dat hij nog een weekje rust moest nemen in Griekenland, alvorens hij naar huis mocht. Van de zijde van Klaas Bos waren waren aanwezig: Klaas Bos, Huub Ruijters, Patric Machiels, Hans Sanders en René Kierkels.

Donderdagochtend, stipt om 8 uur vertrokken vanaf het Dorine Verschureplein. De avond ervoor waren de tassen en fietsen al “ingeleverd” en reisklaar gemaakt!  De reis richting La Clusaz in Frankrijk verliep voorspoedig. Niet teveel verkeer onderweg en op de tolweg in Frankrijk was het zelfs bijzonder rustig. Wel de nodige buitenlanders op deze autoweg maar bijzonder weinig lokale bewoners. Wellicht kiezen die voor de Route National en kunnen zij de kleine € 40,- aan tol (enkele reis) in hun zak houden. In de regio Annecy aangekomen en dicht bij de plaats van bestemming bleek een bergpas afgesloten te zijn. Wij nog denken, nou dan rijden we toch even om. Dat zgn. even omrijden duurde niet minder dan 1 uur! Om een berg in Frankrijk heenrijden duurt vaker nog langer dan deze op te rijden met de fiets, zo moesten wij concluderen! Aardig groggy, van het vele heen en weer slingeren over de smalle bergpassen, arriveerden wij in de regen met onweer in La Clusaz. Volledigheidshalve toch maar even de weersvoorspelling voor de komende dagen er op nageslagen. Deze waren niet echt goed. Regen, alle drie de dagen!!. Maar als echte bikkels lieten wij ons hierdoor nog niet uit het veld slaan.

De kennismaking met de overige 5 deelnemers verliep vlotjes en het ijs was snel gebroken! Het hotel met de passende naam Hotel Floralp, was eenvoudig, maar wel schoon en proper met heel aardig en attent personeel.

 

Na deze reis van 9 uur had eenieder wel stevige trek en het avondeten liet dan ook niet lang op zich wachten. Wel even wennen aan het 4 gangen menu, met een voor ons een wat vreemde volgorde. Voorgerechtje van meloen met drank, hoofdgerecht kip met risotto. Daarna de keuze uit een klein yoghurtje  of een uitgebreide kaasplank om het geheel vervolgens af te sluiten met ijs of vlaai.

Na het diner even bij elkaar gekropen aan de bar om het plan van de volgende dag te bespreken. Klaas Bos gaf tekst en uitleg, met aandacht voor de rustmomenten onderweg en de veiligheid die eenieder in acht diende te nemen. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor elkaar en voor de overige weggebruikers.

Alles wees op een aardig zware tocht, maar Klaas wist dit met zoveel enthousiasme en passie te vertellen dat eenieder zeer benieuwd was naar de ervaringen van deze 1e tocht in de Alpen. Martin had inmiddels een grote stafkaart (leek wel op een militaire stafkaart, zo groot)  op tafel uitgespreid waar elke berg en bocht op vermeld stond. Meer duidelijkheid over wat ons de volgende dag te wachten stond kon er niet zijn! Aardig onder de indruk hiervan vielen bij de meesten van ons stilaan de luikjes dicht. Tijd om snel onder de wol te gaan na al deze indrukken en een vermoeiende reis van 9 uur achter de rug.

 

Tourtocht dag 2, "De Ronde van Col de la Forclaz”

Om 7 uur wakker want de zon scheen ons het bed uit! Stralende dag, strakblauwe lucht, reden om even een foto te maken. Je weet maar nooit in de bergen! Naar buiten gegaan om een foto te maken van dit mooie begin van de dag….

 

Maar terug het hotel in ging niet zomaar. Oeps sleutel vergeten! Even moeten wachten totdat de deur weer openging! Ontbijten om 8.00 uur en aansluitend  de laatste instructies van Klaas. Afgesloten met een groepsfoto, zie boven. Het weer is op maat gemaakt: zon, beetje wind, en ……  alles wijst erop dat het droog blijft.

Op naar de eerste berg: de Col de la Forclaz. Ook wel Forclaz de Montmin genoemd, gemiddeld stijgingspercentage 8 procent! Eentje van liefst 8,3 km lang; voor de meesten van ons van het caliber: buiten categorie. Na de nodige km-ers afgelegd te hebben, rond 12.00 uur even uithijgen in een lokaal cafeetje, voor koffie en cola. Aansluitend de bakker ernaast een beetje overvallen en geplunderd om de maag ook weer aan het werk te zetten want zonder calorieën kom je hier geen berg op!  Op naar de volgende (2e) col. Col du Marais: 10.2 km lang, gem 3.2%, steilste percentage 8%. Eentje van middenklasse, zgn. vals plat. Nou, met een gemiddelde van 3,2%  is dit niet bepaald vals plat te noemen, maar vals en onvoorspelbaar was hij wél! Het mooie van elke klim is dat er ook weer een afdaling komt!! En wát voor een. Vooral lang en vol bochten van allerlei niveaus qua moeilijkheidsgraad. Voor de echte dalers, om zich eens goed uit te kunnen leven, zolang het maar veilig gebeurd. Wat opvalt in deze omgeving zijn de brede wegen, een goed overzicht in de bochten, ver vooruit kunnen kijken en een heel goed (lees strak en vlak) wegdek: dit zijn dé ingrediënten voor mooie en veilige afdalingen.

Tenslotte de 3e klim, de Col de la Croix Fry, 13,3 km. lang, gemiddelde stijging 6,4% en het steilste stuk liefst 11%, eentje die volgens Klaas iets minder zwaar zou zijn dan de 1e. Maar met al de nodige km-ers aan klimmen en dalen in de benen valt dat om de drommel niet mee. Zeker als deze 3e pukkel ruim 3 km langer is dan de 1e. Maar wat blijkt, halverwege de berg is ook deze afgesloten. Stilaan gaan we wennen aan het idee dat na elke bocht wel een bordje “Déviation” (omleiding) kan staan in Frankrijk. Een waarheid die maar al te vaak werkelijkheid wordt, zal later blijken! Maar sommigen van ons willen toch, alvorens weer te gaan omrijden, eerst even gaan uitvinden of die omleiding ook voor de fietsers geldt!! De plaatselijke bevolking wordt geraadpleegd en die zijn duidelijk: ja hoor, ook voor buitenlandse fietsers!! Sommigen krijgen een glimlach op het gezicht. Ik zie ze denken: oké dan kunnen we weer afdalen en dan zijn we klaar voor vandaag! Mooi niet!! Klaas stuurt ons via een andere weg weer helemaal omlaag om vervolgens dezelfde pukkel van een iets andere kant van onderop opnieuw te beklimmen! Daar hadden de renners met de glimlach effe niet op gerekend! En dan is 10 km toch zwaar hoor. De vele schitterende uitzichten, zoals dit uitzicht op het meer van Annecy met daarbij de zon op het bolletje, maakt wel veel goed.

Enkelen van ons moesten toch halverwege even aan de kant gaan om rug en benen even te strekken. Verstandig hoor! Boven op de berg weer even verzameld, waarna vrij snel het bericht volgde dat het binnen 15 minuten zou kunnen gaan onweren want de luchtdruk liep ineens stevig  op; schijnbaar een indicatie voor onweer en regen. De eerste druppels vielen toen wij  La Clusaz binnenreden. Gelukkig zette het onweer niet echt door.

De 1e dag zit erop: Moe, maar wel voldaan! Totaal 83 km gefietst met liefst 1936 hoogtemeters achter de kiezen. Iets meer dan 4 uur fietstijd, gemiddelde snelheid 21.3 km inclusief het wachten op de laatsten van de groep. 

Terug in het hotel: even samen bijkomen met een goed glas gekoeld bier. Diverse onderwerpen passeerden de revue. Van veiligheid tot afzien. Van Bachrein tot de zgn. lunch van die middag die eigenlijk een te snel tussendoortje was geweest. Een opmerking van Klaas willen we de lezer niet onthouden. Hans, een van de deelnemers vertelde dat hij soms nog een beetje accordeon speelt, waarbij Klaas het niet kon laten hierover een grapje te maken. Hij vroeg: “Weten jullie  het verschil tussen een accordeon en een ui? Weet jij het?? Niemand huilt als je een accordeon aan stukjes snijdt!” Hans kon er wel om lachen. Frans J. vertelde dat hij eindelijk was toegetreden tot het gilde van pre-pensionado's. Hans gaf aan dat hij morgen, zaterdag dus, niet zou meefietsen en dat hij even een snipperdag voor zichzelf had ingelast. Daarna was het bedtijd.

Samenvatting van de eerste dag: "De Ronde van Col de la Forclaz”

Via St. Jean-de-Sixt en Thônes naar Bluffy : (1) Col de la Forclaz de Montmin (1150m): 10,5km, 669hm, 6,4% (tot 12,7%)

Via Faverges en St. Ferréol: (2) Col du Marais (843m): 10,2km, 374hm, 3,2% (tot 8,0%)

Via Les Clefs: (3) Col de la Croix-Fry (1467m), met omleiding bij Manigod: 13,3km, 846hm, 6,4% (tot 11,0%)

Afdaling naar La Clusaz.

Tourtocht dag 3: "De Ronde van Col de la Colombière”

Regen, regen en nog eens regen. Het begon al de avond ervoor. Complete stortbuien, de een naar de ander. De hoop was; alles wat er nu uitvalt, valt er de dag erna niet uit! Maar helaas, de regen liet deze keer niet met zich sollen. Maar deze diehards geven niet zo maar op! De vertrektijd schoof op van 9.00 uur naar 9.30 uur, en naar 10.00 uur en tenslotte naar 10.30 uur. En de regen: die liet zich niet van de wijs brengen. Wij ook niet, dus stipt om 10.30 uur de schoenen, voorzien van regenkapjes, in de pedalen gestopt en in de regen vertrokken. De trip ging richting Col de la Colombière, een berg van waarschijnlijk de 1e categorie. Nauwelijks een dorp verder en wat zien we: geen regen meer, zelfs zon en droge wegen! Dat kan toch niet waar zijn! Maar hier tussen de bergen kan blijkbaar alles! Op naar de 1e berg van vandaag. De eerste 2 kilometer lopen lekker, daarna speelt het weer een spelletje met ons: regenjasje aan, regenjasje uit, 10 km lang bergop. Devies: doseren, en nog eens doseren. De groep van vandaag, 10 deelnemers, heeft zich gesplitst in enkele subgroepjes, de sterksten voorop en de rest in eigen tempo er achteraan.

Verzamelen op de top om de inwendige mens deze keer fatsoenlijk te sterken. Boven aangekomen vraagt Wil aan Frans J of hij de koppakking kapot heeft. Bij het afnemen van zijn helm liep het zweet hem van het voorhoofd, vandaar deze toch bijzondere uitdrukking. Nog geleerd van de dag ervoor;  wil je de dag goed doorkomen, dan moet je ook tussen de middag goed eten en drinken. Iedereen bestelde koffie met een gebakje. Frans J. een soepje. Het dagsoepje bleek in de praktijk qua formaat een soepkom van de buitencategorie te zijn! De ene helft is soep en de andere helft zijn aardappelen. Iedereen begint over deze soep zijn commentaar te geven. Ondertussen blijft Frans stug doorlepelen. Als het gezeur aanhoudt zegt hij “Met nog diverse bergen voor de boeg gaan jullie het niet redden met een kopje koffie. Waarom denk je dat ze hier extra grote kommen soep serveren? Niet om de berg mee áf te fietsen. Drie deelnemers nemen deze tip ter harte en nemen het zekere voor het onzekere, ze bestellen ook zo’n ‘soepje’. Achteraf blijkt dat bijna alle soepeters het bovengemiddeld goed gedaan hebben!

Na het maken van een groepsfoto bij Bar/restaurant La Colombiere gaat de rit weer verder, dit keer berg af. De regen en kou zijn inmiddels weer teruggekeerd en dwingen ons om weer snel in de regenjasjes te duiken.

Beneden aangekomen is Col Mont-Saxonnex de 2e berg die vandaag beklommen dient te worden. Nadat die is gepasseerd komen wij de wegafsluiting van de aankomstdag weer tegen. Omdraaien is deze keer geen optie dus maar de smalle weg ernaast genomen. Deze begint direct met een forse klim en daar blijft het niet bij.  Over een lengte van ongeveer 5 km volgen wij een pad dat onverwachts zeer stijl wordt.  Een kuitenbijter van formaat met percentages van 14 a 15 %. Het steilste stuk is niet minder dan 19%. Na de nodige km-ers doortrappen komen wij weer ergens uit halverwege de Col de la Colombière, die ons weer terug leidt naar het hotel in La Clusaz. Bij aankomst zien wij bij ons hotel ook een groep Fransen arriveren, eveneens op de racefiets.

Tijdens het avondeten vertelde Klaas dat hij iets mede te delen had. Hij vertelde dat hij op deze 2e dag in Frankrijk precies 25 jaar in dienst was bij DSM en vanwege dit jubileum eenieder van ons wilde trakteren op een goed glas wijn. Na de gebruikelijke felicitaties hebben wij ons deze wijn goed laten smaken. Toen wij na het eten nog even bij elkaar zaten werden, zoals gewoonlijk, voor het slapen gaan nog wat mannen-dingen uitgewisseld, niet bepaald bedoeld voor dit verslag. Maar af en toe werd er ook een anekdote verteld die de lezer niet onthouden mag worden. Wij hadden het over innovatie en de snelheid van de veranderende techniek en hoe ouderen daarop kunnen reageren. René vertelde het volgende. "Hij ging eens met een taxi een jubilaris en zijn vrouw ophalen om de jubilaris te huldigen. René ging samen met de jubilaris op de achterbank zitten en de vrouw van de jubilaris ging naast de chauffeur zitten. De chauffeur zette zijn navigatie aan en ondertussen was de jubilaris in een geanimeerd gesprek verwikkeld met René. Een vrouwelijke stem van de navigatie gaf regelmatig aanwijzingen en onderbrak daarmee de jubilaris. Op een gegeven moment zegt de jubilaris tegen zijn vrouw: Mia kun je eindelijk je mond eens houden, meneer de chauffeur weet heus wel waar hij moet zijn!" Ja, het valt niet mee om heden ten dage alle snelle ontwikkelingen te volgen!

Wetende dat Klaas een echte liefhebber is van het schrijven van blogs werd hem gevraagd of hij nog iets voor ons in petto had. En ja hoor: zijn blog nr.1 over de kale berg; voor de ingewijden onder ons: de Mont Ventoux. Een spannend, pakkend en bij vlagen ontroerend verhaal over het beklimmen van deze onzichtbare berg. Onzichtbaar, omdat deze bij zijn 1e beklimming in dikke nevelen en gehuld was. Kou en verdere ontberingen werden hem tijdens deze barre tocht naar boven én naar beneden niet gespaard! Je kunt het hier nalezen: http://bit.ly/2dcLDHe.

Met dit verhaal in het achterhoofd en de tocht van de dag erop in het vooruitzicht, ging iedereen slapen.

Samenvatting van de tweede fietsdag: "De Ronde van Col de la Colombière”

Via St. Jean-de-Sixt en Le Grand-Bornand: (4) Col de la Colombiere (1613m), 14km naar 1613m, 700hm

Afdaling tot afslag in Blanzy, vandaar een stevige klim naar Mont-Saxonnex (geen profielgegevens).

Prachtige afdaling langs ravijn, via St. Pierre-en-Faucigny.

De weg naar Le Petit-Bornand-les Glières door de Gorge des Éveaux is afgesloten, we volgen de omleiding voor lokaal verkeer: enkele km 15% (tot 19%).

Via Le Petit-Bornand-les Glières, Entremont en Les Étroits naar St. Jean-de-Sixt, vandaar terug naar La Clusaz.

 

Tourtocht dag 4, "Naar Signal de Bisanne”

Zondag beloofde het een mooie dag te worden. Bij het krieken van de dag wisten wij al hoe laat het was. Een dikke miezerige regen, of is het nattigheid van de dikke mist, daalde gestaag neer en vulde het dal met water en nog eens water. We beginnen eraan te wennen, niemand kijkt er nog van op. Besloten wordt om gewoon te vertrekken om 9.30 uur zodat eenieder het rustig aan kan doen, want vandaag is de Koninginnetocht naar de Signal de Bisane, en daar moet je je toch mentaal even op instellen! Een tocht, voor degenen die hem helemaal afmaken, van 2200 hoogtemeters. Voor de gemiddelde TCE-er toch bepaald geen alledaagse aangelegenheid.

We zitten om 8 uur ruim op tijd aan tafel voor ons ontbijt, maar de Franse fietsgroep heeft inmiddels het ontbijt bijna achter de kiezen. Met die afgemeten Franse porties moet je wel even blijven opletten of er ook voor onze groep voldoende eitjes in het mandje overblijven! Dat was gelukkig wel het geval!

Vandaag wordt een stevige tocht. Je ziet het aan de gezichten. Ze staan iets strakker en serieuzer dan normaal. Is ook geen kattepis; effe 2200 hm voor de kiezen terwijl je weet dat het weer niet bepaald meewerkt! Maar om 9.30 uur staat eenieder gewassen en gestreken aan de start in de motregen.

Niet lang teuten… op naar de 1e berg van vandaag, de Col de Aravis. Nou, daar hoefden wij geen moeite voor te doen. Ons hotel ligt al zo een 5 km op de route van de Col des Aravis. Deze berg beklimmen met liefst 1400 hoogtemeters met een gemiddelde stijging van 6 a 7%, dat lukt ons met de nodige inspanning nog wel. Maar na 11 km te hebben geklommen en aansluitend te hebben afgedaald in de regen/stevige motregen wordt het voor sommigen van ons toch iets teveel. Verkleumd van de kou, met kramp in de handen en/of nog met de nodige km-ers van de vorige dagen in de benen besluiten Wil, Patric en Martin het zekere voor het onzekere te nemen en rechtsomkeer te maken. De rest van de groep besluit om het erop te wagen en te kijken of de  weersomstandigheden een stukje verder op wellicht wat beter zijn.

De volgende berg, de Col des Saissies (1650 hoogtemeters, 15 km lang,  gemiddeld 5,5 % en een piek van 11%) staat al vol ongeduld op ons te wachten. De groep valt al snel uit elkaar: de beteren en de iets minder beteren. Een kwestie van de blik op oneindig, beter gezegd op de volgende bocht in de weg omhoog en zo af en toe een blik naar links en rechts werpen om de schitterende omgeving in je op te nemen. Sommige plekken zijn paradijselijk mooi! Nu nog een beetje zon en de wereld kan niet meer stuk op dit plekje op aarde. Boven op de top staat een kapelletje waar we ons een beetje konden opwarmen aan de kaarsen. Goed gedrag doet goed volgen, dus ook een kaarsje aangestoken op een goede en veilige afloop. We steken een kaarsje op.

Als je niet bij de snelsten van de groep behoort loop je een grote kans dat je bepaalde stukken van een berg in je eentje aflegt. Het is ook goed om dat vooral in je eigen tempo te doen. Ook heb je dan alle tijd om de kop letterlijk leeg te fietsen, met of zonder kapotte 'koppakking'.  Wat bezielt ons toch dat we geld en tijd opzij zetten om dit soort zware fiets-inspanningen of fiets-ontspanningen te leveren? Het zal een combinatie zijn van factoren, het leveren van een stevige lichamelijke inspanning in je eentje op zo’n groot natuur-wonder wat elke berg is, gecombineerd met een gevoel van voldoening als dit weer gelukt is, in een omgeving waar als je maar lang genoeg stevig doortrapt als het ware één wordt met de natuur. Genoeg gemijmerd.

Na de nodige loodzware km-ers te hebben weggetrapt komen wij uit bij een ski-restaurant, eenzaam en alleen boven op de berg. In de zomer wordt dit alleen bezocht door verdwaalde fietsers en dagjesmensen. Na zo een forse inspanning geleverd te hebben op je racefietsje verwacht je dan toch met een beetje respect en vriendelijkheid te worden ontvangen. Niets van dit alles. De plaatselijke serveerster is nog koeler in haar ontvangt dan de buitentemperatuur op deze berg! Al snel heeft ze de bijnaam van “die taart” te pakken in de groep. Als wij alleen pannenkoek met suiker bestellen ruimt “die taart op leeftijd” aansluitend het bestek van de tafel en krijgen wij hier plastic mes en vork voor terug! En de prijzen: hoe hoger de berg, hoe duurder!

Na het nuttigen van onze 'warme maaltijd' kwam de hamvraag op tafel; wie van het aanwezige gezelschap wil nog als toetje de laatste klim mee op? Klaas had al verteld dat om deze laatste berg, de Signal de Bisanne, 1930 m hoog met 350 meter hoogte, te bedwingen nog een laatste inspanning zou vergen (stijging 11 tot 14%). Klaas gaf ook aan dat deze qua hoogte, een taaie rakker was, maar gelijktijdig de kroon op ons tochtje van vandaag zou zijn! Klaas, Camiel, Frans J., Theo en René besloten de tocht nog voort te zetten om zo de 2200 hoogtemeters te kunnen optekenen! De overige deelnemers Frans T, Huub, en Hans besloten om vanaf dit punt alvast terug naar het hotel te fietsen, wetende dat alle eerdere afdalingen van vandaag nu bergop fietsen zou betekenen, want de route van deze dag ging in omgekeerde volgorde weer terug naar het hotel. Klaas had een goede weergave van de feiten over deze berg gedaan. Ongeveer 7 km lang en knap stijl: met behoorlijk stukken van liefst 14 en zelfs 15%, maar eenmaal boven, omhuld in de dikke mist en laaghangende bewolking, was de voldoening groot! Nu het verste en hoogste punt (gelijk aan de hoogte van  de Mont Ventoux) van de dag bereikt was, kon met de nodige tevredenheid de terugweg ingezet worden.

Foto: Vilard-sur-Doron: hoogste punt en tevens eindpunt van dag 3.

  

Even de klimmetjes terug vergetende: de diverse afdalingen waren een waar genoegen. De remblokjes deden hun werk en sleten in drie dagen net zo veel als gedurende een heel jaar in Nederland, zeker met nat weer. De andere kant beklimmen van de Aravis was nog een aardige inspanning. Na zoveel km bergop al in de benen hebbend, worden de laatste km-ers best zwaar. Wil was zo sympathiek om vanuit de auto de laatste achterblijver nog morele steun te bieden tijdens de laatste km-ers bergop. Terug in het hotel en na het nuttigen van een goed glas 1664 zochten de deelnemers het bad en douche op om weer even op te warmen.

Na het diner nog gezellig samen gezeten en o.a. geluisterd naar het 2e blog van Klaas over de Mont Ventoux, die er in dit verhaal majestueus bij lag in de volle zon en zijn naam van kale berg eer aan deed. Je kunt het nalezen: http://bit.ly/2kJ7NFn.

Samenvatting van de derde fietsdag: "Naar Signal de Bisanne”

La Clusaz: (5) Col des Aravis (1480m): 8km, 400hm, 6-7%

Col des Aravis - Flumet: 12km, afdaling langs ravijn Gorges de l’Arondines

Flumet : (6) Col des Saissies (1650m): 15km, 781hm, 5,0%, 11,4%

Col des Saissies : (7) Signal de Bisanne (1930m): 5km, 350hm, 11% (tot 16%)

Signal de Bisanne : (8) Col des Saissies: 5km

Col des Saissies - Flumet: 15km

Flumet : (9) Col des Aravis: 12km, 611hm, 5% (tot 10%)

Col des Aravis - La Clusaz: 8km afdaling

 

Terugreis, dag 5

Tijdens de laatste avond in La Clusaz afgesproken om de dag erop op tijd de terugreis in te zetten. Om 7.30 uur de tassen en fietsen inladen, stipt om 8.00 uur ontbijten om zo uiterlijk 9.00 uur huiswaarts te kunnen keren. Om 7.00 uur scheen de zon ons al uit bed. Alsof het weer ons nog eens wilde verleiden om toch nog even een of ander bult te beklimmen. Maar helaas de plicht roept en wij laten ons het laatste ontbijt goed smaken.

Als afsluiting van deze drie daagse hebben wij Klaas nog uitgebreid bedankt voor de professionele voorbereiding en alle goede zorgen tijdens deze drie dagen en hem een goede fles wijn overhandigd als blijk voor onze waardering.

De wegafsluiting van de 1e dag nog in ons achterhoofd hebbende, was de belangrijkste vraag vervolgens: hoe komen wij nu het snelst weer op de autoweg? Dus gekozen om deze keer maar rechtstreeks richting Annecy te rijden. Om 9.00 uur stipt, goedgemutst en monter op weg naar huis. Na de grote weg richting Annecy bereikt te hebben, lopen wij vast in een file. Eerst denken we nog dat de Fransen zo nodig op maandagmorgen de bermen moeten maaien en deze file veroorzaken, maar na enige tijd krijgen wij in de gaten dat het toch iets anders moet zijn wat ons in deze file doet belanden. Met een half uur vertraging komen we aan bij de boosdoener: Wederom een wegafsluiting én omleiding. Ja precies: weer een déviation! Dus na deze vertraging er nog een! Zoals Cruijff vaker zei: elk nadeel heb zijn voordeel: wij zien nu wél mooie stukjes van Frankrijk die wij anders nooit gezien zouden hebben! Na weer een half uur vertraging komen we eindelijk toch weer uit bij een péage op de autostrada.  De verdere reis verloopt voorspoedig en na enkele korte tussenstops bereiken wij nagenoeg samen Luik waar het nog even oppassen geblazen is om niet door de tunnel (lees déviation) gestuurd te worden. Rond de klok van van 18.00 uur zijn wij weer terug in Elsloo. Moe maar voldaan. Met de nodige hoogtemeters in de benen kunnen wij de komende weken elke pukkel in Limburg met gemak de baas.

Terugkijkend hebben wij ondanks het minder mooie weer op dag 2 en 3, toch samen een prestatie van formaat neergezet. Het was leuk, gezellig en bij vlagen erg inspannend. Maar nog veel belangrijker: iedereen is weer gezond en veilig terug van dit fietsavontuur in Frankrijk, met dank aan Klaas Bos die dit weer prima georganiseerd had.

 

Hier de hoogte profielen: