Jubileumtocht Route Boussonniere 2002

Een jubileumtocht? Volgens de overlevering (Wiel Kusters) is 20 jaar terug, in 1982 dus, de allereerste RB verreden. Ik was toch wel benieuwd hoe het toen eraan toe ging, dus ik heb de oude nummers van ons clubblad erop nageslagen. Van de rit in 1982 geen verslag, helaas. Wel is er een artikel gevonden van de tweede tocht van 1983, van de hand van Erwin Augustin, zoon van onze Ernest. Er waren toen 13 deelnemers, waarvan er nu nog zes ingeschreven zijn als lid van de club: Hein van Hees, Ben en John Peters, Giel Notten, Henri Delnoye en Ernest Augustin. De anderen waren Jo Rombout, Jo Schepers, Huub Dirix, Jan Coenen, Pierre Collard, John Hardy en tenslotte Erwin Augustin. Begeleiders waren toen Math Schepers en mevr. Schepers.

 

Wanneer: Terug naar 2002. De tocht stond gepland op 14 augustus. Het beloofde een stralende en tropische dag te worden.

Wie: Om acht uur meldden zich 15 dappere coureurs en de drie bezielende begeleiders Twan van der Linden, Wiel Kusters en Jan Claessen. De Coureurs:

Sjir Zeegers                Toos Gouder de Beauregard              Ton Stijfs           

Harrie Menten            Pierre Gouder de Beauregard            Jo Coumans        

Sef Scheepers             Nico Hendriks                                    Jean Wouters

Piet Kicheleer            Henri Delnoye                                   Miel Claessen

Jean Hoedemakers     Tine Jacobsen                                    Henk Jacobs

In ons midden ook een aspirant lid, Toos, bij velen wel bekend van de woensdagse ritten, samen met haar man Pierre. Wiel was in de clubtrui gekleed, maar verklapte me dat hij bij dit jubileum niet mee zou fietsen. Na talloze tochten volbracht te hebben, was het mooi genoeg geweest.

We werden uitgezwaaid door Jo Köhlen en Jes Schepers (allebei met de hond) en Wiel Frissen.

Het materiaal: Piet Janssen stelde namens Jos Bogman weer een mooie Ford bestelbus beschikbaar. De route wordt elk jaar weer professioneler. Jean Wouters had dit keer gezorgd voor een heuse ploegleiderswagen van ProTeam. Een schitterende wagen, met plaats voor een stuk of zes fietsen op het dak. De auto had ook een echte meertonige claxon waarmee je iedereen de stuipen op het lijf jaagt, zoals je ook bij de Tour de France hoort. Er waren twee ervaren chauffeurs: Twan aan het stuur van de bus/bezemwagen. Piet mocht de ProTeam auto besturen.

De voorbereiding in Tilff: Hier het bekende zenuwachtige gedoe. Twan zat met een probleem: moet de fietskar wel of niet mee achter de bezemwagen? Wiel brengt uitkomst: we hebben een sterke ploeg op papier, de bezemwagen werd dus aan de ketting gelegd aan een dikke boom. Natuurlijk moeten de banden nog een extra pompbeurt krijgen. Tine sloot de pomp aan, maar kreeg tot haar grote schrik prompt de kruk vol tegen de ribbenkast. Wiel was er als (in dit geval medisch) begeleider als de kippen bij, om de lichamelijke schade te onderzoeken. Toen dit wel meeviel heeft hij haar (natuurlijk) uitgebreid getroost.

Een laatste plas van enkele heren tegen de brug, en toen op weg. Het ging soepeltjes en vlot. Bij de aanvang van de eerste beklimming net na Tilff, van de Dolembreux, hadden de meesten al snel hun ritme gevonden. Harrie M. was nog op zoek naar het juiste verzet. Had z’n spik-splinternieuwe Trek nu 36 of 39 tandjes??? Hij schakelde …. en toen ging het mis. De ketting liep eraf. Hij kon gelukkig weer snel aansluiten, met de bezemwagen op z’n hielen. De eerste 30 km’s waren weer zwaar, de ene bult was nog niet achter de rug of er volgde er weer een. En dan bij die hitte. Maar Sjir Z. had er geen last van. Bij elke klim vloog hij als een speer, met verderlichte pedaalslag, naar voren, steeds weer achternagezeten door Nico H. Sjir was in de vorm van z’n leven. Was het de nieuwe fiets, z’n nieuwe techniek (zoals Armstrong, hoog beentempo) of ????? Na 45 zware km’s was er eindelijk pauze. Heerlijke rijstevlaai van Steevens, persoonlijk door Wiel verzorgd, koffie en frisdrank. En … een paar vruchtengebakjes voor Piet K. Een speciale service voor onze nieuwe zondagse wegkapitein.

Maar, hoe zat het nu met Harrie z’n verzet? Er is uitgebreid geteld, het waren er toch 39 en niet 36 zoals Harrie blijkbaar gegokt had. Maar bij Sjir had de twijfel blijkbaar toegeslagen. Hij had ook een nieuwe Trek, net zo eentje als Harrie. Hij begon ook te tellen, een paar keer zelfs, gelukkig ook 39 tandjes. Of waren het er toch 36…?? Het zou hem bij de volgende klim na Trou de Ferrière, de zwaarste klim van de dag, nog opbreken! En jawel, aan de voet liep de ketting eraf bij het schakelen. Pech! Nadat iedereen weer bij elkaar was, gezamenlijk verder naar Hamoir voor de verdiende pauze. Na een heerlijke afdaling, een scherpe bocht naar rechts en een naar links, een mooi dorpje en een moeilijk te passeren gierton in Izier, en de groep lag uit elkaar. Boven aan een klim weer wachten en hergroeperen. We werden daar begroet door een tweetal charmante bereden agentes (ze zaten op een paard). En toen waren we Sjir kwijt. De bezemwagen was ook nog niet in zicht. Misschien had hij pech gehad en was hij door de bus opgepikt. Maar toen de bus verscheen, geen Sjir te bekennen. Hij zat volgens Wiel K aan de staart van de groep. Maar toen de bus achter de eerder genoemde gierton moest wachten in een bochtig traject, waren ze hem uit het oog verloren. Wat nu! De bus is via de route terug gereden, maar hij was nergens meer te bekennen. We maakten ons toch wel zorgen, konden alleen hopen dat er niets ergs gebeurd was, en dat hij ons ergens weer zou ontmoeten. Gelukkig stond hij op ons te wachten toen we in Tilff aankwamen. Hij was ons dus kwijtgeraakt, ergens een verkeerde afslag gepakt. Op aanwijzing van een politieagent had hij de weg teruggevonden naar Tilff. Volgend jaar moeten we betere afspraken maken voor het geval we iemand kwijt zijn.

De rest van de dag verliep verder redelijk voorspoedig. De enige lekke band van de dag kwam op naam van Harrie M. En tussen glooiende korenvelden een buiteling van Jean W en Piet K toen Jean met z’n voorwiel het achterwiel van Henk J raakte. Allebei doken ze in de zachte wegberm. Gelukkig geen lichamelijk en materieel letsel. En na een paar toch nog lastige klimmetjes werden de laatste krachten aangesproken voor een vliegende jacht over het laatste vlakke stuk van Esneux naar de eindbestemming Tilff. Sjir stond ons met een brede grijns op te wachten. We waren allemaal opgelucht en dankbaar voor deze mooie tocht, en dat we het er met z’n allen weer veilig en gezond vanaf hadden gebracht. Op een mooi terras kregen we uit de clubkas een verdiende traktatie. Om half zeven waren we weer behouden in Elsloo gearriveerd.

Namens alle deelnemers hierbij dank aan al degenen die het ook dit jaar weer geregeld hebben, de begeleiders van de volgwagen en onze sponsoren van de dag: Bogman voor de bus, Steevens voor de vlaai, het ProTeam voor de auto.