De Leur Lemmens Memorial 2005

 

In het routeboek van 2005 was dit jaar voor het eerst de “Leur Lemmens memorial” opgenomen. De tocht was gepland op zaterdag 3 september.

Een postuum eerbetoon aan Leur, die velen van ons naar de meest prachtige routes, straatjes, hellingen en stegen van de Voerstreek en de Ardennen heeft geleidt. De plekjes had hij zelf op een van z’n ontdekkingstochten per fiets of te voet ontdekt, en vervolgens op papier gezet. In het routeboek zijn veel van die unieke tochten terug te vinden. En zo blijven deze tochten voor ons bewaard en kunnen we er nog regelmatig van genieten.

 

De memorial tocht voerde ons natuurlijk naar Eupen. Harrie Jetten had de route uitgezet: heen over de Daalhemmer berg - Slenaken – Hombourg – Henri Chapelle – Baelen – EUPEN. Terug langs het zwembad, het bos in, Limbourg, Henri Chapelle, de Stoepert – Elsloo. In totaal zo’n 100 kilometers.

 

Traditiegetrouw was het vertrek aan de kerk, met 13 clubleden en 4 sportieve familieleden van Leur: zoon Marc, schoonzoon Peter, nichtje Gitte en haar man Stefan.

We werden uitgezwaaid door Louis, de oudste broer van Leur en de echtgenotes van Peter en Marc. Die zouden ons later weer treffen in Eupen bij de koffie. Peter was op komen dagen op een hybride fiets met brede banden. Hij was vol goede moed want hij had al enkele tochtjes volbracht. Het halen van Eupen zou de dag voor hem al geslaagd maken. Hij kon daar altijd nog in de auto stappen bij Ilse, z’n vrouw.

 

De rit naar Eupen verliep geheel volgens plan. Marc, Stefan en Gitte zorgden dat Peter een beetje uit de wind bleef. De benen van Peter hielden het dan ook wonderbaarlijk goed vol.

Bij het bekkerke was te weinig plaats, dus we genoten van koffie en vlaai in een patisserie vlakbij. Harrie had via de mobiel al snel contact gezocht met de dames die zich bij ons zouden voegen. Binnen een paar minuten kwamen de auto’s van de familie Leur al opdagen. Hennie werd vergezeld door Ilse en Inge, de levenspartners van Peter en Marc, en de kleinkinderen. Tussen de koffie en vlaai nog een kort gedenkwoordje van Henk en bedankje van Hennie. Daarna werd al snel weer aanstalten gemaakt voor het vertrek. Betalen is dan altijd weer een heel gedoe. Het kostte nog effe tijd voordat zeker gesteld was dat “alles opgegeten was, wat betaald was” om de woorden van een andere hemelse veteraan, Wiel Kusters, te spreken.

Inmiddels had Peter besloten om ook de tweede helft er op te wagen.

De terugweg leidde door het bos, een heel mooi en favoriet stukje van Leur. De verdere weg ging gesmeerd. Peter kwam wel een paar keer bijna de man met de hamer tegen, maar met het nodige mentale en fysieke steuntjes in de rug heeft hij toch nog redelijk fit Elsloo gehaald.

Als afsluiting van een mooie dag, nog een paar biertjes bij de Dikke Stein. Het was een leuke dag, en een om met voldoening op terug te kijken.