De eerste echt koude dag op de laatste dag van november kon niet veel fietsers verleiden om de weg naar de startplek te zoeken. Het was dan ook niet erg aangenaam om bij een graad of twee handen, voeten en gezicht bloot te stellen aan de kou. Dat zijn meestal de lichaamsdelen die zich als eersten afvragen of een verblijf tussen de vier muren niet verstandiger was geweest. Maar naarmate de uren vorderden bleek er hulp van bovenaf te komen. “Al het goede komt van boven” en dat gebeurde vandaag ook weer. Het zonnetje maakte dat het toch nog een aangenaam ritje werd. Wie mochten hiervan profiteren ? Drie B-groepers op weg naar Ubach-Palenberg en zes C-rijders: Jan, Giel, Jean, Toos, Lei en Wim. Jan had vóór de start al een intervaltraining achter de rug, want als je de bidon laat staan dan zit er niks anders op dan rechtsomkeer te maken. Maar dit alles belette hem niet om, na een kort overleg over de bestemming van vandaag, samen met Wim de kop te nemen en zoveel mogelijk de fietspaden richting Noorderbrug Maastricht te nemen. Het nieuw aangelegde stuk Elsloo/Geulle werd nog even vermeden, want dat is tot 6 december afgesloten. En als gehoorzame leden van onze Toerclub houden we ons daaraan. Stel je voor dat je betrapt wordt in deze periode, wat zou dat voor onaangename consequenties kunnen opleveren? Met fiets en al in de zak op weg naar Spanje ? Overigens zijn er in onze C-groep voldoende rijders die met plezier het kopwerk overnemen en daar moeten vandaag zeer zeker ook Giel en Jean bij genoemd worden. Een bijzonder mooie luxe voor onze groep ! Rondom de Noorderbrug moet je nog enkele verkeerslichten trotseren, maar daarna kun je profiteren van prachtig aangelegde fietspaden richting Smeermaas, die je ook nog even dwingen om wat hoogtemeters te maken. In Smeermaas het altijd indrukwekkende, slingerende asfalt langs de Zuid-Willemsvaart naar Neerharen. Jammer dat aan de overkant de bomen van Hochterbampt al hun bladeren kwijt zijn, anders was de aanblik nog kleuriger geweest. Nu moesten we het hier en op vele punten van deze route het doen met een bladertapijt. Dat was steeds opletten en geen risico’s nemen wat snelheid betreft. Daarom ook geen 22 gemiddeld op de teller. Als de Garmin een cijfer voor “genieten” kon registreren, dan had dit vele malen hoger gelegen. Jan, als routeleider, voelde ook nog de zorg om ons een mooie route te laten rijden na de pauze. Dat hield een ommetje via Wiemesmeer in om aan een acceptabel aantal kilometers te komen. Zelf kon hij niet mee i.v.m. verplichtingen thuis. Tot aan de Kapelanie in Zutendaal gidste hij ons gedurende 41 km. Daar nam hij afscheid en konden wij ons even neervlijen op het zachte skailederen meubilair. Heel iets anders dan een paar vierkante centimeter harde carbonzadel. Hier ontmoetten we ook een groep fietsende dames uit Elsloo/Stein, die jammer genoeg zoveel bandenpech hadden dat een van hen zich moest laten ophalen. Bij de koffie werd het eigen boterhammetje of een lekker stuk fruitvlaai met smaak gegeten. Met andere woorden, de verbruikte energie werd weer aangevuld. Hoewel deze rit nog veilig voltooid moest worden werd er al even vooruit gekeken naar de woensdagrit. Hopelijk is Ben er dan weer bij om ons richting “Einsahmen Hertzen” te loodsen, een rit die bij velen op het wensenlijstje staat. Hopelijk kan dit in in deze periode van wensen ingelost worden. De terugweg verliep via de kortste route, zodat er nog een flink stuk van de zaterdagmiddag thuis kon worden ingevuld. Jean koos echter voor meer kilometers en vergezelde ons tot in Elsloo om nog even de Slingerberg te nemen en dan pas te parkeren in Opgrimbie. De anderen waren tevreden met bijna 65 km. Hoe zal dit uitpakken bij de volgende rit ? De misschien enigszins vermoeide benen tegenover de gespaarde ? Maar dat hoeft eigenlijk geen item te zijn, want sociaal samen fietsen staat nog steeds voorop in onze groep. Tot slot de aanhef even afmaken. Meestal is dit: “Kort, maar krachtig.” Voor Jean betekende dit vandaag: “Kort, maar voor mij even niet.” Het zij je gegund !