Je hoort wel eens wat schampere opmerkingen over wielrenners die alleen maar fietsen om na afloop van de rit een paar pintjes te kunnen drinken. Dan zijn hun onderweg verbrande calorieën weer aangevuld of zelfs overschreden. Natuurlijk geldt dit absoluut niet voor de leden van onze Toerclub. Daar slaat de titel van dit verslag dus zeker niet op. Of zijn de C-ers niet meer tevreden met één plek waar ze kunnen pauzeren? Dan is er misschien wel een tweespalt in de groep, waardoor wel gezamenlijk wordt gefietst, maar de gezelligheid van even rusten gescheiden wordt beleefd? Daar hoeft dus ook niemand angst voor te hebben. En ook niet voor het feit dat de  totale C-groep het hoog in hun helm heeft gekregen en niet meer tevreden is met een gewoon café als pauzeplek. Het is echt niet zo dat zij met hun nieuwe outfits nu de betere lokaliteiten gaan frequenteren. Laten we maar even wat deftigere woorden er tegenaan gooien. Nee hoor, niets van dat. En zo zijn er nog best wat meer redenen uit het roddelcircuit te bedenken, die de titel van dit verslag zouden kunnen verklaren. Maar, niets van dit alles, het is gewoon een samenloop van omstandigheden geweest…………. Excuses dat wij jullie nog even in het ongewisse laten, doch we gaan eerst maar eens op de fiets springen en kijken hoe die naar Maasbracht gestuurd werd. Hub met zijn groep vertrok klokslag tien om een rondje Hoeselt te doen.

Wim J liet de C-ers nog even in de remmen knijpen om te vertellen dat hij zijn inspanningen in de groep op een lager pitje moest zetten op medisch advies. Dat betekende dat Giel en Erna het kopwerk verrichtten en dat deden ze zodanig dat iedereen  goed kon volgen ondanks de grote verschillen in het aantal kilometers en uren die ieder tot nu toe had kunnen investeren. Niemand kwam in de problemen. Na de pauze nam Wim J naast Giel plaats. Nu alvast een dik compliment voor dit trio. De anderen die vanwege de mooie weersvooruitzichten zich aansloten waren, Toos, Pierre, Wim S, Lei, George en Mart. De Belgische kant van de Maas  werd opgezocht en daarbij viel op dat het project Grensmaas steeds dichter richting Heppeneert en Maaseik zich bewoog. Hoe lang gaat het nog duren vooraleer de 'OLV van Rust' ook het water aan haar voeten heeft staan? Voorlopig staat ze nog hoog en droog op een zuil in de kerk. Daar hoeven we ons dan ook geen zorgen over te maken. Wel misschien over het feit, dat in korte tijd ons wielercafé ’t Wiel voor de tweede keer dicht was. Dus op zoek naar een nieuwe plek en/of terras. En die werd pas gevonden in Maasbrachts centrum met de chique naam: Grand Café Aemilius. Met een vroeger fietsclubje kwamen we hier geregeld, een bruine kroeg met in het midden een oude biljarttafel, een dito eigenares maar uiterst vriendelijk en eenzelfde soort gasten. Nu, jonge eigenaren, verbouwd binnen en buiten, een mooi terras en de vriendelijkheid mee overgenomen. Kortom een aanrader. En als je dan je fietsmaten wilt trakteren n.a.v. je verjaardag dan krijgen ze een aangeklede kop koffie geserveerd. Dank je wel Lei! Het tweede rondje was een glas cola met een schijfje citroen, een stampertje en een rietje. Perfect. Erna genoot van een alcoholvrij biertje, dik verdiend na haar kopwerk. En Giel van een groot stuk vlaai, welkom voor alle kopwerk heen en terug. Eigen brood opeten, geen probleem. Betaalbare prijzen. Al met al terecht een Grand Café !! Een aanrader. En als de C-ers in deze regio fietsen, dan klinkt steeds de roep om “onze” Bladerweg te nemen. Dat kan dan niet geweigerd worden, net als het vriendelijke verzoek van Giel om afsluitend weer eens onder langs de Ur te rijden. En zo geschiedde.

Het moge duidelijk zijn dat de C-ers er weer een mooie 82 km met een aardige 21,5 gem van gemaakt hebben en de sfeer onderling weer “Grand” was.

Zal dat zaterdag weer zo zijn op weg naar Vlodrop of Peer ?