Het blijft de laatste tijd maar afwachten wie en welk aantal er kunnen en willen fietsen. Geveld door corona, nog niet helemaal hersteld ervan, andere afspraken, even een paar daagjes er tussenuit, nog geen vast fietsritme gevonden, kortom altijd een verrassing hoeveel liefhebbers er komen. En als de voorspellingen dan eens goed zijn v.w.b. temperatuur en wind gooit de Sahara een stofdeken over ons heen en krijgt de zon geen kans om hier doorheen te schijnen. En dat was de hele dag te merken, geen beloofde bijna 20 graden, maar een schamele 15. Toch nog zes C-rijders, Jean, Els, Wim S en Wim J, Giel en Ruud. En als iemand voorstelt om Zutendaal te doen, mag die als dank voorop rijden. Dus Jean, Giel en Wim J mochten zich uitleven tot aan de pauze na 40 km. Rustige weggetjes werden opgezocht: Kotem, Hochter Bamp, Smeermaas, Neerharen, de veilige rotonde achter Sappi, Gellik bovenlangs, Munsterbilzen en door de bossen op en neer tot aan het blotevoetenpad en even verderop het laatste klimmetje tot aan de voetbalvelden van Zutendaal. En hier mag je al gaan denken aan de Kapelanij in Zutendaal. Elke keer wordt je er met alle vriendelijkheid ontvangen en mag je middenin aan de grote tafel plaatsnemen, de eigen versnapering opeten of het lekkers van de dag bestellen. En dat lieten enkelen zich geen twee keer zeggen. Misschien trekt het sommigen over de streep om volgende keer mee te gaan: een heerlijk bord met warme appeltaart, een grote toef slagroom en zeker twee bolletjes roomijs. Dat heb je verdiend na 40 km en is een prima bodem voor de 30 km na de pauze. Hoeveel calorieën dat waren is gelukkig niet bekend of eerlijker gezegd, maar gauw weer vergeten. De pauzepraat was deze keer best wel serieus en gerelateerd aan de toch al respectabele leeftijd van de meesten. Hier en daar was zelfs al eens gekeken naar tuinhulp en info over kleiner wonen. Vanuit de Kapelanij kun je een drietal routes terug naar Elsloo nemen. Gekozen werd voor de kortste, maar Jean gaf aan in dat geval nog wat extra mooie stukken te laten zien en ons te begeleiden tot daar om dan nog even de Slingerberg te bedwingen en dan pas richting Opgrimbie te rijden. Zo maak je een mooie stap naar bijna 100 km. Knap hoor ! Met vooral ook Els naast zich liep de route gesmeerd, totdat die laatste een kuiltje niet meer kon ontwijken met een lekke achterband als gevolg. Maar ook dat loste hij voortvarend op. Voor ons zat het er na 30 km weer op en konden we terugkijken op een niet al te lange, maar mooie en gezellige rit. Totaal trapten we 70 km weg met 20 gem. en dik 200 hm. Komende zaterdag waarschijnlijk wat langer als Bokrijk op het programma staat.