Soms is de correspondentie de dag vóór het fietsen leuker dan het fietsen zelf. Zelfs als die in verkorte vorm wordt weergegeven.

“Voor morgen heb ik twee routes, Bree van bijna 90 en Hoeselt dik 80 km. Denk maar na.”

“Ik ga voor een ritje Hoeselt.”

“Wij fietsen niet te hard, want de laatste twee keren was ik te moe bij thuiskomst en dat is niet gezellig voor de thuisblijvers.”

“Heb twee routes Hoeselt, eentje met een stuk Parijs-Roubaix. We pakken de andere, ongeveer 82 km.”

“Dat stuk Parijs-Roubaix is verschrikkelijk. Ik kom.”

De appjes, in combinatie met de fraaie weersvooruitzichten, zorgden voor een grote opkomst van de C-rijdsters. Deze keer maar even de vrouwelijke vorm gebruiken, want alle C-dames waren aanwezig: Toos, Els, Tine en Erna. En de heren? Die zorgden dat in de dubbele cijfers geschreven werd. Jean, Louwrens, Wim S en Wim J, Giel en George maakten de 10 vol. En de B-groep bracht ook het respectabele aantal van 7 op de fiets. Gelukkig kon het aantal van 10 gehandhaafd blijven, want George, die bij Rekem een verkeersbord over het hoofd zag, kon zijn weg vervolgen zonder verdere schade aan lijf en leden en materiaal. Erna, die na een veel te lange afwezigheid weer van de partij was, hoefde niet af te haken. Knap! De vrees van een strook Parijs-Roubaix was ongegrond, maar de schots en scheef liggende klinkertjes in Rekem en op andere plaatsen maanden ons toch tot enige voorzichtigheid. Daarvoor in de plaats kregen we echter ook nog te maken met een slecht en smal fietspad dat gemeen omhoog liep en de steile stukken tot het laatst bewaard had. Dan moeten de twee koplopers, Giel en Wim J tot aan de pauze, steeds in hun achterhoofd houden: ”Wij fietsen niet te hard, want…….” Dat betekent dus ook boven wachten tot we compleet zijn en ook de laatsten weer op adem gekomen zijn.Door de bossen werd Gellik bereikt en omdat deze plaats vrij hoog ligt konden we de blauwe brug over het kanaal snel oversteken om direct daarachter scherp naar rechts te draaien om te beginnen aan de kilometers slingerende route over de betonplaten. Die werden alleen even onderbroken door wat stukken asfalt, klinkertjes en een heus gravelpad. Dus geen Parijs-Roubaix, maar wel Strade Bianche. Al fietsend omhoog en omlaag doorkruisten wij stille dorpjes met prachtige namen als Eigenbilzen, Hoelbeek, Waltwilder, Martenslinde en Hoeselt. Maar de kroon spande wel de lange klim naar de parel van deze streek, Kasteel Alden Biesen. Als het in tijd en afstand voldoende zou zijn, was dit een mooie plek om te pauzeren. Een volgende keer wat lusjes erbij en dan moet dit lukken. Nu wachtte het cafeetje halverwege het centrum op de tien fietsers uit Elsloo. Het mooi verbouwde terras op de stoep zag er veel beter uit dan de vroegere losse stoelen en tafeltjes. Er ontbrak echter één ding, een lekker stuk vl….met slag…..Wij verraden maar niet wiens wens dit altijd is bij de pauze.

De tweede helft van de rit startte met nieuwe voorrijders, Jean en Els. Zij hadden er best wel vaart in, maar denkend aan “wij fietsen niet te hard” mochten zij niet al hun duivels ontbinden. Dat maar bewaren voor een van de volgende keren. Omdat het een woensdagrit betrof wisten we dat wij in Bilzen zouden stoten op het bekende fenomeen van deze plaats, de markt. Dit dwong ons om lopend het centrum te doorkruisen. Aan de ene kant gade geslagen door tientallen terrasgangers en aan de andere door de marktkooplui, die grotendeels hun waren verkocht hadden. Waren zij onder de indruk van onze discipline om af te stappen, de grote groep of van onze nieuwe outfit, die de meesten van ons hadden aangetrokken ? Als je even achterin rijdt kun je best trots zijn op onze truitjes en is het een goede reclame voor Toerclub Elsloo. Zo overpeinzend en met het sterke duo nog steeds op kop, rijden we langzamerhand de thuisbasis tegemoet. Nog steeds het zonnetje volop schijnend, denkend aan de mooie rit, het aangename gezelschap en het vroege tijdstip van terugkeer, deed een aantal rijders besluiten om voor de eerste keer dit jaar en na alle ontberingen rondom Covid af te sluiten bij De Dikke Stein. Voor de meesten stonden toen de volgende cijfers op de Garmin: 83 km—22 gem.—337 hm.

 

de garmin route:  https://connect.garmin.com/modern/activity/8518380665