Ondanks het zonnige en vooral te droge weer, regende het dinsdagavond afmeldingen. Die kwamen uiteraard niet uit de lucht vallen, maar daalden neer via de app. Om een beetje druk uit te oefenen reageerde Wim J dat er minstens vijf rijders aanwezig moesten zijn voor een ritje Bree. Drie positieve reacties: Erna, Wim S en Jean. Zouden er nog twee wachtenden zijn tot de woensdagmorgen, of kwam er nog iemand onaangemeld ? ’s Avonds bladerde ik nog eens door mijn map met routeknipsels en kwam een vlakke rit tegen van 40 km vanuit Aldeneik, verdeeld over twee afzonderlijke lussen van elk 20 km. Een kleine afslag naar Bree was mogelijk. Vlug alles uitgeprint, de knooppunten op het stuur geplakt en ’s morgens op naar de kerk in de hoop dat ……..De drie eerder genoemden waren er en vele B-rijders, maar daar stond niemand bij die onze vijf kon volmaken. Totdat Piet J om de hoek verscheen, die na een lange vakantie weer rustig wilde beginnen en zich bij ons aansloot. Na overleg over de nieuwe route en haar mogelijkheden namen Jean en Wim J het voortouw en dat liep zo tot aan de pauze. Het item “kopwerk” maken we maar direct compleet. Jean stond dit na de pauze ook niet meer af, maar werd hier beurtelings bijgestaan door de anderen. Prima werk samen ! In tegenstelling tot de voorspellingen bleek de wind toch wat meer in onze neusgaten te blazen, maar die kwam toch niet als stoom uit onze oren. M.a.w. we konden best een goed tempo vasthouden. Dat deden we aan de Nederlandse kant van de Maas, waarbij opviel dat Willem-Alexander vele van zijn onderdanen vrijaf had gegeven, want diverse kleine en grote groepen collega-fietsers kwamen we tegen. Jammer dat er geen versierde tweewielers tussen reden. Wij waren meer koningsgezind, want de kleuren van de nieuwe tenues, stralen veel rood/wit/blauw uit. Kijk maar eens naar de bijgevoegde foto. Wat verder opviel aan deze route was het feit dat met regelmaat een drukke N-weg onze knooppuntenroute doorkruiste, of was het andersom ? Dat betekende altijd stoppen, wachten en voorzichtig oversteken. Frappant dat we op de terugweg bijna overal zonder problemen konden doorrijden. Dat is weer goed voor de slijtage van remblokjes. Vanaf Aldeneik was het alleen maar letten op de blauwwit genummerde bordjes en die stonden er voldoende. Dan kun je blij zijn met iemand in de gelederen die haviksogen heeft en eerder dan de koprijders al de juiste route roept. Dank aan Wim S. De afwisseling van grote, open gebieden en paden door de bossen zorgde ook bij ons voor een aangename stilte. Er werd weinig gesproken, maar des te meer genoten. Alles leek nieuw, totdat we een mooi, karakteristiek bruggetje naderden over een brede beek. Het bleek dat we de route tegengesteld fietsten als we terugkwamen van Peer of Stramproy ? Intussen hadden we al de keuze gemaakt om ook de tweede lus van 20 km erbij te doen en te pauzeren in Molenbeersel. Daar konden we kiezen uit een drietal cafés met terras, maar niks daarvan. De goede voorbereiding van de avond tevoren lag in duigen. Definitief gesloten of pas veel later open, kregen we op ons bordje. Een vriendelijk local hielp ons uit de brand: drie km omhoog naar Stramproy of dezelfde afstand omlaag naar Kinrooi. Het werd omlaag en zo belandden we na 46 km op een mooi, windvrij terras, waar een vriendelijke Finse eigenares ons voorzag van koffie, cola, een alcoholvrije Leffe en een stuk vlaai. Wie genoot van de Leffe blijft onder ons, maar de bijgevoegde foto spreekt ook niet altijd de waarheid. Combineer zelf maar Leffe blond met ……..Omdat we niet teveel noordelijk wilden uitkomen pasten we de route aan door een gedeelte van de knooppunten nogmaals te rijden, doch tegengesteld. Toch altijd een nieuwe ervaring. Nu kwamen we veel e-bikers tegen. Zijn dit veelal ouderen, die wat later beginnen en liefst de wat warmere middaguren benutten ? Maar dan kunnen ze wel eens geconfronteerd worden met een koude windvlaag als ze ingehaald worden door onze B-rijders, die komende vanuit Stramproy, als een TGV langs razen. Gelukkig zijn ze wel zo netjes om je dan even bemoedigend toe te spreken of je te groeten. Zo hoort het ook. Eén persoon had dit even nodig, want Erna bleek al een tijdje op een heel langzaam leeglopende band te rijden. Goede raad duur. Wisselen of oppompen. Het werd dit laatste en Piets magische pompje bracht haar van ruim vóór Aldeneik tot aan veerpont Berg. Daar was echter de magie verdwenen en belde ze haar echtgenoot om haar even op te halen. Jean reed aan de Belgische kant naar huis en de anderen mochten na 90 km, met 23,5 gem. tevreden hun eigen plek opzoeken. Nog twee “uitsmijters” tot slot:

-Onderweg zagen we een robotmaaier zijn rondjes maken op een groot gazon.

Erna: “Kijk, daar is een ZZP-er aan het werk.”

-De route: Aldeneik -25-27-28-19-18-198-14-15-16  (pauze Molenbeersel of  Kinrooi)-17-18-19-20-21-22-Aldeneik.

En op GPS: https://connect.garmin.com/modern/activity/8715636281