Bree: niet helemaal een schot in de roos.
Deze rit mag niet ontbreken als voorbereiding op de vele kilometers van de
Memorial. Terugkijkend in de recente verslagen staat echter maar eenmaal een
afstand van boven de 90 km. En laat Louwrens nu juist deze rit in zijn Garmin
hebben geladen. Alleen was de Maas even spelbreker, want zij had gezorgd dat de
traditionele aanloop via het veer van Berg niet gebruikt kon worden. Daarom een
alternatieve route die ons ergens op de juiste weg zou brengen, of zoals Louwrens
zei: “ Het driehoekige pijltje van de Garmin kruipt steeds dichter naar de originele
route toe.” Met andere woorden, het was dus wachten op het ultieme schot in de
roos. Dat laatste kon ook gezegd worden van het weer en de grote opkomst. Jan,
Tine, Toos, Pierre, Louwrens, Wim J, Theo, Jean, Erna, George, Lei en Harry
stonden vol ongeduld op de klokslag van de kerk te wachten. Wim, die de gehele
rit niet van de kop was weg te slaan, kreeg de sterke Jean naast zich en ook nog
Louwrens tot aan het punt dat wij op de juiste weg zaten. Na de autowegbrug
doemde Maasmechelen op met een flink stuk opgebroken straat. De routeleiders
hoopten dat al lopende te omzeilen, maar dat lukte niet. Dus terug en de juiste
borden volgen. Dat kwam hen later op een terechte reprimande van George te
staan:” Veiligheid niet alleen prediken, maar ook toepassen.” Inmiddels waren we
het station van As voorbij, de drukke weg overgestoken en op de parkeerplaats
van het sportcomplex aangekomen. Daar gaf de Garmin aan dat we te ver van de
roos afgeraakten en de weg door het bos naar Maaseik een stuk moesten volgen.
Dus even terug om de juiste route op te pikken. Toen we die hadden bereikt
kwamen we op bekend terrein en konden we genieten van de rustige wegen, de
stille bossen en de inmiddels doorgebroken zon, ofschoon de stukken vals plat of
een klimmetje hier en daar soms goed voelbaar was in sommige benen. Maar dan
werd vooraan even getemporiseerd om ieder weer te laten aansluiten. In Opitter
verlieten Jan en Tine ons zoals aangegeven en peddelden de andere tien verder.
Langzamerhand verhief de prachtige toren van de
St.Michielskerk zich steeds verder boven het
landschap uit en werden ook de contouren van de
buitenwijk zichtbaar. De foto staat na de garmin link. Na 48 km mochten we op het
mooie plein gaan genieten van koffie met….,maar
wat een tegenvaller. Ook hier alles op de schop en
gerenoveerd. Weg de karakteristieke klinkers, het
gezellige terras, de parasols, enz. Kale, gladde
plavuizen en een terras afgezet met dranghekken.
Gelukkig konden we zonder problemen dicht bij
elkaar zitten, was de bediening vriendelijk en de
goed aangeklede koffie smaakte prima. En als de
gesprekken dan ook nog goed verlopen, dan mag
je van een geslaagde pauze spreken. Alleen moet je
hier voorlopig wegblijven totdat alles klaar is. Het
duurde weer even om tussen alle werkzaamheden
door de juiste weg weer te vinden, maar daarna
was het ook weer het grote genieten van de
Belgische knooppunten. In Maaseik werd weer voet op Nederlands-Limburgse
bodem gezet. Om de drukte op de Maasdijken te vermijden werden enkele
verkeersvrije wegen langs het Julianakanaal genomen, o.a. bij Roosteren en
Obbicht. Als toetje konden we de nieuwe weg Meers-Elsloo natuurlijk niet laten
liggen. Wat een verschil met vroeger. Breder, veiliger en sneller asfalt. Dit is echt
een schot in de roos. Waren maar alle 96 km zo. Dan zou het gemiddelde van 21
ook hoger geweest zijn. Maar……..moeten we de mooie rit en het aangename
gezelschap niet veel belangrijker vinden ? De foto staat onder de garmin link

De garmin link: https://connect.garmin.com/modern/activity/7285572820