Eindelijk weer eens wat aangenamere temperaturen. Tenminste in de morgenuren, want de middagzon zou zich toch nog flink laten gelden. In plaats daarvan echter een klam aanvoelend lucht. Ook niet het allerbeste fietsweer. Het is ook nooit goed. Daarom maar gewoon fietsen en kijken wat er allemaal op ons afkomt. Die “ons” dat zijn: Ben, Jan, Chrit, George, Tine, Wim, Lei, Harry, Jean en Theo. Dit tiental kwam tot stand na best wel wat heen en weer geapp. Vóór de start moest natuurlijk de nieuwe Bianci van Harry bewonderd worden. Een mooi, matzwart frame waarbij de dikke buizen de vraag opriep waar het motortje ingebouwd was. Maar daar hebben we onderweg niets van gemerkt, want toen zijn dieselbenen eenmaal op gang waren bleef hij moeiteloos in de groep meedraaien. Ben had een mooie route richting Dremmen in gedachten, hoofdzakelijk vlak en in de aanvang enkele klimmetjes en evenzovele afdalingen. En dat allemaal via verrassende en misschien wel nieuwe wegen en weggetjes. Na Neerbeek en Spaubeek moesten we even in de pedalen, want als je vanuit Oirsbeek op de weg vanuit Puth wilt komen dan moet je omhoog. Voor niemand een probleem, want je weet dat je even verderop de afdaling van de Bergstraat in Hillensberg krijgt. Halverwege links omhoog en dat verder naar beneden richting Wehr en Tuddern. Als je dan aan het bekende tankstation komt en je 22 km op de teller hebt staan, dan besef je pas dat Ben al heel wat omweg-kilometers heeft opgezocht. En met een beetje oriëntatiegevoel mag je terecht denken dat de koffie nog heel lang op ons moet wachten. Gelukkig draaien de wielen steeds meer richting de Italiaanse koffie, maar de twijfel slaat toe als de kerk van Waldfeucht in zicht komt. Weer een extra uitstapje ? Toch níét zeker, want naast de oplopende kilometers geeft de Garmin ook al ruim na half twaalf aan. Dan maar even naast onze wegkapitein rijden om te vragen of de koffiepauze ergens anders gepland wordt. En dat wordt bevestigd. De wat te lange aanloop, graag nog eens te doen in betere omstandigheden, heeft Ben doen besluiten om niet in Dremmen te remmen, maar in Haaren. En alsof de kastelein was ingeseind, werd hij ontvangen met zijn favoriete muziek. Een passender onthaal zou niemand kunnen bedenken, maar………..

De anderhalvemeter-maatregel werd netjes nageleefd ondanks de smalle stoep waarop de stoelen waren neergezet. Koffie, cola of iet sterkers plus een stukje vlaai gingen er met smaak in na bijna 45 km. Verhalen over hoe de afgelopen hittegolf was overwonnen en hoe het zou zijn met enkele oud-leden zorgden ervoor dat de pauze wat langer uitliep dan gewoonlijk. Toen iedereen klaar stond voor de terugweg, kreeg Ben de schrik van zijn leven. Beide banden waren zo plat als een dubbeltje. Nog nooit gebeurd en hoe kon dat ? Sabotage en andere scenario’s kwamen ter sprake, maar niets wees in die richting. Gewoon domme pech. Met voldoende hulp werden beide wielen weer voorzien van nieuwe binnenbanden en natuurlijk werd besloten om de kortste route terug te rijden. Hoe kort dat was ? Maria-Hoop, Slek, Echt, Susteren, IJzeren Bos, Nieuwstadt, Guttecoven, Graetheide, Berg-Urmond en zo naar Elsloo. Een 80-tal kms met een gemiddelde van 22.5 stonden op de teller. Meer dan genoeg in deze omstandigheden. Ter afsluiting nog: Ben, bedankt voor de mooie route en volgende keer meer geluk met je fiets. Kopfietsers bedankt. Medefietsers tot de volgende keer. Misschien voorlopig altijd een mondkapje mee als we de grenzen overgaan. Tot woensdag ?