Op wat een van de laatste mooie dagen van september moest worden stond onze traditionele Memorialrit gepland. Zoals gewoonlijk is de opkomst dan groot en dat was ook nu het geval, liefst 23 leden aan de start. Je zou de tel kwijt raken en zeker als er geswitcht wordt van de ene naar de andere groep. De pauzeplek is voor iedereen hetzelfde en dat nodigt uit om van “bloedgroep” te wisselen. En als de voorzitter in de pauze aangeeft om dat bij de terugweg ook nog eens te doen, dan moet je je ogen goed de kost geven om te kijken met wie je nu allemaal op pad bent. Excuses alvast als iemand niet genoemd is. Met Henk afgesproken om me alleen maar bezig te houden met de rit en de rijders van de C-groep. Tot in Roggel: Ben, Giel, Bert, George, Harry, Toos, Jean, Wim, Chrit, Jan, Louwrens en Wim. Na de pauze wisselden Jean en Louwrens van ploeg en sloot Henk zich bij ons aan. Omdat wij al in juni de Roggelrit hadden gereden, verraste Ben ons met een alternatief parcours. Dat betekende enkele nieuw stukken, maar ook rijden in tegengestelde richting. En dan creëer je in feite een andere rit. Bedankt hiervoor, Ben. Maar hij had nog meer verrassingen in petto. Dat begon al in Meers. Daar had hij geregeld dat twee dikbillen aan de andere kant van de draad hun kostje bij elkaar scharrelden. Jean, als kenner, vertelde ons dat het gras bij de buren altijd groener is. Daarom dit uitstapje. Wij reden hier voorzichtig langs, want je weet nooit hoe een koe een wielrenner vangt. Even verder, bij de lekkage in Oud Urmond was de weg al een heel stuk droger en ontdaan van modder. Zou Ben dat ook al opgeruimd hebben ? En een laatste verrassing had hij bewaard tot vlak voor Roggel. Daar liet hij een eekhoorntje voorzichtig en langzaam een bosweg oversteken. Hoe krijg je het allemaal geregeld ? Wij mogen best trots zijn op zo’n routeleider. Via de Nederlandse kant van de Maas werd Maaseik bereikt en mochten we door Aldeneik en Kessenich nog even genieten van de Belgische wegen om zonder dat je het merkt verder te rijden naar o.a. Thorn, Panheel en Haelen. Daar maakten we nog een ommetje, want het vroege tijdstip van vertrek en de rugwind zorgde ervoor dat wij na ongeveer 52 km al rond half twaalf in Roggel waren. Volgend jaar een half uurtje later vertrekken ? Maar wij waren niet de eersten hier, want het terras was al druk bezet. Nog niet door de andere groep, want die kregen een rondje voorgeschoteld van bijna 70 km ? Zij arriveerden een 20-tal minuten later. Zoveel als mogelijk werd geprobeerd om wat afstand te houden van elkaar, maar dat lukte niet overal. Niemand maakte aanstalten om er een korte pauze van te maken, want ook dat hoort bij de traditie van deze Memorial. De andere is dat Harry, namens het Bestuur, ieder trakteert op koffie, vlaai en nog een tweede drankje. Bedankt, Bestuur. Louwrens doet natuurlijk ook nog een duit in het zakje middels een korte toespraak, over de waarde van deze rit, het letten op veiligheid met zo’n grote groep en hij nodigt iedereen uit voor de Jaarvergadering van 23 oktober. Tevens biedt hij aan om de terugweg eventueel te ondernemen met de andere groep. Hij geeft zelf het goede voorbeeld door met de A/B-ers terug te rijden. Jean geeft hier ook gehoor aan en Henk neemt plaats in de C-groep. En dat laatste was welkom, want als je 40 km terug moet met een flinke wind op kop, dan ben je blij met een sterke koprijder erbij. De eerste kms na de pauze heb je nodig om weer in het ritme te komen en drankjes en vlaai een juiste plek te geven. Wat ons motiveerde was het zicht op de andere rijders en het feit dat zij maar mondjesmaat als kleine stipjes aan de horizon verdwenen. Daarna was het gissen: nu rijden ze echt een stuk harder of nemen ze een andere route?  Hoe dan ook, de terugweg vroeg zoveel energie omdat de wind vol tegen bleef blazen. Op kop, in de groep of ergens achterin maakte niet veel uit. Het bleef stoempen geblazen. Maar de omgeving en vooral het nieuwe stuk onderlangs de dijk van het Lateraalkanaal vergoedde veel.

Pas in Wessem herkenden wij weer de route naar de autowegbrug en vandaar naar Maasbracht en…….Dit werd de bekende weg naar Elsloo. Ben was de eerste die de afslag ‘thuis” kon nemen en de rest volgde na hem. Een grote groep belandde nog bij De Dikke Stein om daar nog even na te praten over onze Memorial. Een traditie die wij als TC Elsloo moeten koesteren !

Toevoeging van de andere groep, gemengd B en A en C

Onze gemengde A/B/C groep bestond uit Joep, Hub, Sjraar, Ger, Frans (3x), Har, Erna, Tine en Henk. De renners van de C groep waren ons te vlug af bij de start, en we moesten aardig in de beugel om ze bij Meers voorbij te steken, de C onderlangs over de weg, wij bovenlangs over de dijk van het kanaal. Routeleider was voor de variatie Joep, hij had een rit uit het archief opgeduikeld, Hub fungeerde als co-piloot aan zijn zijde. Joep werd nog effe van z'n a propos gebracht toen hij bovenop de dijk een vrachtboot zag passeren met de mooie naam Karin. In een rechte streep trokken we naar Grathem, maar daar trokken we voor (de meesten van) ons onbekend gebied in, de volgende bijna 30 km geen kerktorens, weids landschap, aan de hand van de straatnaam bordjes moeten we in de buurt van Leveroy geweest zijn. Hier maken de boeren de dienst uit, een afwisseling van weidevelden - soms ook koeien - aardappelen - stallen - mais - opvallend minder tarwe dan in het zuidlimburgse. Maar ook grote velden met strak gazon, misschien komen de zoden terecht op een of ander voetbalveld. Na 68 mooie kilometers (bedankt Joep) belanden we op de pauzeplaats, waar we aanschuiven bij de C groep die ons weer te vlug af waren. De koffie en vlaai doen zich lekker smaken, met 23 klanten voorwaar een onvergetelijke topdag voor de kastelein.

Voor de statistieken: de C ongeveer 110 en de andere groep ca 125 km.

De route van de andere groep: https://www.strava.com/activities/4102516401