Woensdag 16 januari. Het had niet veel gescheeld of wij hadden nu nog aan de kerk gestaan. Het gesprek vóór de start was zo geanimeerd dat zelfs de kerkklokken meeluisterden en vergaten om het tiende uur aan te geven. Nog even de beste wensen voor een aantal, een proficiat voor de jarige Hub, de nieuwjaarsbijeenkomst en een terugblik op de vorige rit waarbij Piet nogal wat ondersteuning nodig had i.v.m. een gebroken ketting. En om dat niet voor een tweede keer te moeten ervaren had hij eieren voor zijn geld gekozen en een nieuwe laten monteren. Dat hij veel hulp had gekregen wilde hij vandaag met alle plezier terug betalen, maar daarover straks meer. O.a. Gène was letterlijk een steuntje in zijn rug geweest en hij voelde zich daardoor zo sterk dat hij als enige met zijn MTB met dikke banden aan de start stond. En als je daarmee moet optornen tegen 23 en 25 bandjes dan kun je begrijpen dat bij de klimmetjes je alles uit je sterke benen moet persen. Dan ben je blij dat op de langste klim naar Alden Biesen je even achter de “brede rug” van Wim kunt peddelen. Dan ben je wel even stil tot boven. Maar bij de modderige stukken kun je de anderen uitlachen. Zij moeten dan stoppen, een takje zoeken en de vastgeklitte modder bij de remmen lospeuteren. En thuis zal er de tuinslang nog voorzichtig op gericht worden. Hoeselt lijkt een vlakke rit, maar je hebt bij thuiskomst toch een dikke 400 hm. op de Garmin staan. Dit zijn overigens gegevens van Frans, want de schrijver liet zijn Garmin pas meewerken in de buurt van de papierfabriek van Lanaken. Het wordt tijd om nu de namen van de rijders op papier te zetten: Hub, Piet, Frans, Ruud, Sjraar, Gène en Wim, 5xB + 2xC. Komende vanaf Brunssum had Hub al ervaren dat de krachtige wind hem dwong om vóór de pauze er tegen in te beuken. Het eerste uur was nog redelijk beschut, maar toen we achter de blauwe brug van Gellik rechtsaf de velden introkken, geselde hij ons van alle kanten. En betonplaten, hier en daar wat grindpaden, enkele klinkerstukken, veelvuldig keren en draaien en stukken op en af hielpen ook niet mee om soepel rond te fietsen. En bij de lage punten in het landschap werd je getrakteerd op modder en waterplassen. Hoe mooi kan fietsen zijn ! Dan ben je blij met de kortste route en een mooie pauzeplek. En heel even klinkt dan een “Lang zal hij leven” voor de jarige Hub. Proficiat en dankjewel voor de traktatie. Als ieder een beetje is opgewarmd gaan ook de verhalen over tafel. Van elektrische auto’s naar zonnepanelen, van de documentaire over Robert Millar naar de “supporters” van MVV, van vroeg opstaan tot lekker uitslapen. Je moet erbij geweest zijn om het in het juiste perspectief te zien. De terugweg bood de gelegenheid om flink te profiteren van de wind. Niet dat het nu ineens “Oerend hard” ging, maar de eventuele verzuring van vóór de pauze werd eruit gefietst. En daarmee komen we aan de titel van deze rit. De pH-waarde geeft de zuurtegraad van een stof aan. Maar wij hebben er na vandaag een tweede betekenis bij ontdekt. Niet dat het ons een Nobelprijs zal opleveren, maar wel minstens een waardering. De p staat voor Piet en de H voor Hub. Zij hebben elke kilometer (78) op kop gereden, zowel heen als terug. En dat mag een compliment waard zijn. Bedankt pH !     

De route: https://www.strava.com/activities/2082733886