Voor iedereen die van plan is om binnenkort een ritje naar of rondom Zutendaal te maken past wel degelijk de waarschuwing dat dit niet zonder risico’s is. Naast de bekende gevaren die op de loer liggen zoals, automobilisten, paaltjes, bochten vol grind, tegenliggers, openslaande autodeuren, hobbels en gaten, afgevallen takken, processierupsen en onvoorzichtige mederijders is er sinds vanmorgen een nieuw gevaar bijgekomen. De reeds in de titel genoemde WOLF. Maar laten we als rechtgeaarde fietsers eerst onze sportieve escapades maar eens voorrang geven. Op de eerste koude en winderige dag na de tropische hitte verzamelden zich een negental fietsers bij het voorportaal van de kerk. Drie van de B-groep, Frans P, Piet en Sjraar en zes C-groepers, Ben, Gène, Toos, Theo, Jan en Wim J. Omdat er regenkansen aanwezig waren vanaf het middaguur, werd besloten om geen al te lange rit te maken. Toen het drietal B-ers dit hoorden wilden zij zich graag aansluiten bij de anderen en dat was uiteraard geen probleem. Als gastrijders hoefden zij geen kopwerk te verrichten, geen route te bepalen en alleen maar lekker meefietsen en genieten. En aan die afspraken hielden zij zich voortreffelijk. Zo werden zij nog eens lekker in de watten gelegd. Met afwisselend Ben, Wim en Gène op kop werd de lawaaierige Scharbergbrug overgestoken en het fietspad door Kotem gekozen. Omdat eindelijk de heg erlangs gesnoeid was, kon je zonder problemen naast elkaar fietsen. Bij het bereiken van Maasmechelen en op weg naar As werd het echter file rijden. Dat is op dit stuk bittere noodzaak. Op de klim naar boven werden Gène en Wim even gemaand om de benen wat stiller te houden. Dat gold echter niet voor hun mond en vrolijk babbelend vervolgden zij hun weg. In As reden zij de hei op en die was voor een gedeelte afgezet met miezerige plastic paaltjes en vier touwen tot een hoogte van hooguit 80 cm. Wim vroeg zich hardop af of dit voldoende was om een wolf tegen te houden. Voordat Gène kon antwoorden kwam het beest, als op afroep, rechts van het pad tussen de struiken te voorschijn. En uit beider mond klonk tegelijkertijd precies hetzelfde: “Voor een wolf in schaapskleren wel.” Dus medefietsers, ga extra in de pedalen bij het zien van een wollig beest met een gedeeltelijk zwarte kop.Het kan zomaar de wolf in schaapskleren zijn. Hij kan hongerig zijn, vooral na een aantal vleesloze dagen. Of de anderen dit ook meegekregen hebben ? Bij Wim zat de schrik er zodanig in dat hij enkele kilometers verder een verkeerde afslag nam en niet meer op kop durfde. Of vond hij het leuk om de groep ook eens van achteruit te bekijken en de omgeving goed in zich op te nemen. Interessant is dan de doorkomst langs het golfterrein, waar groepjes golfers rustig hun karretje meenemen, het parkeren op het gemillimeterde gras, wijdbeens gaan staan, enkele proefswings maken en met een fraaie slag het balletje op de juiste plek neerleggen. Als dat echter in de bosjes, het water of het mulle zand belandt, kun je dat vergelijken met een stuurfout, te laat remmen of een bocht verkeerd inschatten van ons als wielrenners. En dat laatste kan zomaar gebeuren op dit parcours. Hoe mooi de rit Zutendaal ook is, naast de lange stukken is het veel keren en draaien en door de droogte liggen er al genoeg bladeren, die je dwingen om voorzichtig te zijn. En met regelmaat knalt het in het peloton als er weer eens een eikel weggeschoten wordt. Met Ben op kop werd de pauzeplek bereikt, maar ondanks het bordje “open” moesten we op zoek naar iets anders. Dat werd De Klok, waar het buitenterras na dik 40 km ons uitnodigde aan de lange tafel. Koffie, thee, cola en een enkel stukje warme appeltaart maakten er een smakelijk halfuurtje van. Natuurlijk kwam het trieste ongeval tijdens de ODS-Classic ter sprake en ook welke klimmetjes in ons Limburgse land wel of niet op het favorietenlijstje staan. Omdat de temperatuur weer boven de twintig graden aantikte werden de bidons nog eens extra gevuld voor de rit terug. Die verliep via Gellik en de wegen langs de kanalen op dezelfde manier. De C-rijders voorop en het B-drietal netjes in de buik van het pelotonnetje. Zo kwamen er nog een dikke dertig kilometer op de Garmin erbij en pikten nog een aantal een tweede terrasje mee om de sponsor nog even te steunen. En daar was ruimschoots de tijd voor na 71 km en een gemiddelde van 22,5.      

https://connect.garmin.com/modern/activity/4023127580