02-06-2018: Klimweekend Nideggen
Drie dagen te gast bij Harrie Vogten in de Eifel.
Het weekend van 1, 2 en 3 juni stond dit jaar in het teken van de buitenlandse driedaagse klim-fietstocht. Dit jaar in de Duitse Eifel, standplaats Nideggen. Vijf personen hadden zich hiervoor aangemeld: Martin, Theo Smeets, de beide Frans-en en gastheer Harrie Vogten.
Harrie had voorgesteld om eens langs te komen fietsen in “zijn” achtertuin in Nideggen. Een camping waar Harrie zeer regelmatig vertoeft om te ontspannen en uit te rusten. Vanwege een feestdag (Sacramentsdag) afgelopen donderdag in Duitsland (in Duitsland zijn ze geloviger dan in Nederland en hebben daardoor ook meer Katholieke feestdagen) konden wij al donderdagnamiddag afreizen naar de Eifel.
Dag 1, vrijdag. Klim naar Nideggen ... te voet
De bedoeling was om vrijdagmorgen, na een stevig ontbijt, stipt om 9.30 uur op de fiets te stappen om de 1e klimrit te maken. Maar er is er eentje die zich niet laat dirigeren en dat is het weer. Helaas had de Buienradar dit keer toch écht gelijk, dus kwam met enige regelmaat de regen met bakken uit de hemel. Geen fietsweer en aangezien onze gastheer Harrie veiligheid voorop stelde hebben wij de 1e dag besteed aan het maken van een stevige boswandeling. Wist u dat het bij regenweer best goed toeven is in het bos?? Het gebladerte beschermt tegen een nat pak !! De wandeling voerde naar een rots die bekend staat als "eifelblick" en vervolgens naar de burcht van Nideggen. Een stevige klim bergop van 2 uur heen en 2 uur terug! In Nideggen zelf de burcht uitgebreid bekeken en daarna de plaatselijke Konditorei bezocht om weer even aan te sterken. Terug op de camping waren wij net zo moe als ware het dat wij een fietstocht van dik 100 km achter de kiezen hadden. Maar daar bleef het niet bij.
Dag 2, zaterdag. Genieten Simonskall
De volgende ochtend had de een, meer dan de ander, stevige “dikke benen”: onwillige kuiten die niet meer gewend waren langere tijd bergaf te lopen. Lopen ging moeilijk en de 1e gedachte was dat wij ook op dag 2 niet aan fietsen zouden toekomen. Dikke benen, en nog niet eens op de fiets gezeten!! Maar niet te lang getreurd of gezeurd hierover: de zon liet zich af en toe zien en dat was het sein om toch maar te hopen dat de fietsspieren niet al te zeer geleden hadden onder de wandeling en dat zij zouden doen wat wij hoopten dat zij zouden doen!!
En dat deden ze! Aangezien we gisteren gezien hadden dat de vlakke route naar Abenden geblokkeerd was door een omgevallen boom moesten we meteen in de beugels om de 1e steile klim van ‘n km of 3 richting Nideggen te trotseren. Via de afdaling naar Abenden en Blens kwam in Hausen het eerste toetje de Hahnenberg die heel even de 14% aantikt. Afdaling naar Heimbach gevolgd door een klim van 5 km langs o.a. Kloster Mariawald (Haus kermeter) waarna de afdaling volgt naar de stuwdam.
Vanuit de stuwdam Schwammenauel krijg je de klim naar Schmidt de Hubertushöhe. Er volgt een lange afdaling waarna we weer mogen klimmen naar Vossenack. Daarna de mooie afdaling naar Het pittoreske Simonskal: 50 km afgelegd met 1100 hm. Hier werd gepauzeerd bij een hotel restaurant dat werd herkend van een tocht met Hub Bohnen. Broodjes hadden ze niet wel "Hochzeitsuppe". De route tot dusver kende Harrie, wat er na de pauze volgde was onbekend. We verlieten Simonskal en werden vrij snel geconfronteerd met de Kevelaerberg die 12.2% aantikte. Hierna volgt een 7 km lange afdaling! Daarna volgt een mooi afwisselend parcours door het Gressenicher Wald en de klim Großhau (of: Katzenknipp of: Rennweg). Veel wegen waar geen gemotoriseerd verkeer mag komen. Uiteindelijk eindigen we op 102 km met 1800 hm.
Deze eerste tocht was een geweldige rit: wat een mooi landschap biedt de Eiffel ! Een beetje Limburg in het groot. Mooie langgerekte beklimmingen en daarna afdalingen waarbij je nog een echt race gevoel krijgt. Zeker als de afdalingen overzichtelijk zijn en de wegen breed en zo strak als een biljard-laken erbij liggen. Zonder de veiligheid in gevaar te brengen konden wij hier en daar zelfs snelheden van rond de 77 km p/u aantikken. Na terugkomst op de camping werd eerst de gebruikelijke Ebenfals (Erdinger Weizenbier) gedronken.
En ook het eten was een hoogstandje. Donderdagavond wij ons laten verwennen in het restaurant van de camping. Hoofdgerecht: de bekende schnitzel in allerlei varianten beschikbaar. De 2e dag, na een geweldige klimtocht, had Harrie gereserveerd bij de lokale Italiaan. Niet zó maar een Italiaan, nee, dit was een echte. Het eten en ook de wijn waren voortreffelijk! ! Een echte aanrader voor wie toevallig in de buurt van Nideggen is en eens uitgebreid wil genieten van de echte Italiaanse keuken. Harrie kreeg een bijzonder hartelijke welkomstceremonie van de baas zelf, waar wij uit mochten afleiden dat Harrie er een zeer regelmatige gast was.
Statistiek van de eerste fietsdag: 102 km, 1800 hoogtemeters.
Dag 3, zondag. Hoogtemeter bonus.
Twee TCE gasten dienden zich aan: Henk Jacobs en Wil Sillen. Zij hadden de avond ervoor al laten weten dat zij wellicht zouden deelnemen aan de tocht op zondag. Stipt 9.00 uur meldden zij zich aan de receptie van de camping.
Een bevriende campinggast Luc, een fietsmaatje van Harrie, schoof eveneens aan zodat wij met 8 i.p.v. 5 personen aan de start stonden. De zon was volop aanwezig en alles wees erop dat het een mooie, zonnige dag zou worden.
In plaats van de steile klim naar Nideggen te nemen ging het nu richting Schmidt. Eveneens een stevige klim van 6 km. Dat heb je als je vanuit een dal begint! Afdaling naar Heimbach. Klim van 5 km naar klooster Mariawald, richting lange afdaling naar Gemund waarna de klim volgde een stevige klim naar Herhahn. Daarna werd het stijl dalen en stijl klimmen tussen de Duitse windmolens. Het werd bijna traumatisch. Als toetje voor de pauze kregen we nog de klim in Dreiborn die de 21% raakte, pfff wat een knoeperd.
Rond het middaguur zijn wij halverwege de tocht ( de teller stond op 52 km met 1200 hm) neergestreken bij taverne Samos in Schleiden. Hier werd vooral veel cola gedronken en gesnoept van een portie kleine Griekse broodjes met Schinken en Käse. Héérlijk!
De verwachting was dat we nog 50 km met ca 400 hm te gaan hadden. We kregen nog heel wat beklimmingen voor de kiezen zoals een steile weg naar het dorpje Berescheid, met stijgingspercentages tot 19%, Schönesseifen, Muhlenberg, Wintzener Straße, Hubertushof, Grunackerweg, Lorbach, Berg. Via Heimbach, Blens en Abenden reden we retour naar Bruck.
Een niet goed werkende Garmin speelde ons af en toe parten waardoor wij de nodige éxtra hoogtemeters hebben moeten maken om uiteindelijk weer in Bruck bij Nideggen te kunnen landen (Extra oefening). Uiteindelijk stand de Teller op 112 km met 2100 hm.
Terugkijkend kunnen wij constateren dat op slechts 1 (auto)uur afstand van Elsloo een schitterend mooi fietsparadijs ligt waar wij vaker gebruik van zouden kunnen maken.
Een paar uur stevig uitleven op de fiets, aansluitend een frisse douche nemen op de camping en daarna lekker en vooral niet te duur eten in het lokale restaurantje of bij de Italiaan om de hoek en de (zon)dag kan niet meer stuk!
Een echte aanrader!
Statistiek van de eerste fietsdag: 112 km, 2100 hoogtemeters.
PS De gasten van zondag, Wil en Henk, kunnen het niet laten om ook hun beleving op papier te zetten.
Bij de thuisblijvers kriebelt het .... onze fietsvrienden laten via de groepsapp weten te genieten van lange mooie beklimmingen rond Nideggen. En al gauw besluiten Wil en Henk een zon(nig)dagje mee te profiteren van al dat leuks. Om half acht de fiets in de auto, om half negen op de camping en we kunnen meteen bij het ontbijt aanschuiven op het gezellige terrasje van de kantine. Twee dagen campingleven was ze aan te zien, een stoere stoppelbaard, sandalen en slippers, ontspannen en op goede voetjes met de kantine juffrouw Inge. Omkleden, fiets in orde maken, nog effe wachten op (de intimi weten wie) en om half tien op de fiets. Het fietsmaatje van Harrie in Nideggen, Luc, gaat ons vergezellen ... zal ie ons kunnen bijbenen?
Luc kent het begin van de route van de dag, wil niet voor spek-en-bonen meerijden, neemt resoluut de kop en leidt lange tijd de dans op de eerste klim, uit het dal omhoog naar het plateau waar de eerste windmolens ons al toezwaaien. De route zal ik niet verder beschrijven, het ging steeds op - en - af, geleidelijk maar (voor sommigen te) vaak aan de steilere kant, zwoegen, ieder op eigen tempo, blik op het achterwiel van de voorganger om aan te klampen of loerend om voorbij te glippen. Wat ook opvalt, zijn de overal opduikende windmolens. En ze lijken op elkaar, je krijgt het gevoel dezelfde molens steeds weer te zien, rijden we in rondjes? een aanslag op de moraal.
Aan Harrie de opgave om de groep de juiste weg te wijzen, kijkend op z'n Garmin, met luide stem aanwijzingen vaar voren toeterend. In elke klim valt de groep uiteen, ieder op eigen tempo. De voorsten soms buiten gezichtsveld en buiten bereik van de instructies van de routeleider. Afslag gemist? terug, jammer van de extra moeite, maar het leert.
De route van vandaag was met bonus, beloofd was 1500 hoogtemeters, we kregen er ruim 2100 voor de kiezen. Wat een bofkonten zou je als lezer denken, maar voor degenen die al twee dagen achter de rug en in de benen hadden, was dit een hele opgave. Klim na klim wordt genomen, zelfs vals plat laat zich voelen. Tip: schaf je een zonnebril aan met roze glazen, je kijkt er toch anders tegenaan. Chappeau voor deze doorzetters, en voor routeleider Harrie die iedereen elke dag weer uitgeput maar veilig en wel terug naar de camping heeft geleid. Dit smaakt naar meer, volgend jaar weer inplannen. Bedankt voor dit uitstapje.
En hier de statistiek en routes:
Totaal in twee dagen 214 km en 3900 hm.
zaterdag: https://www.strava.com/activities/1612056412
zondag: https://connect.garmin.com/modern/activity/2749720357