Alvorens het verslag van zaterdag de 7de maart te maken even terug naar de woensdag ervoor. Wim J voegde zich weer voor de eerste keer bij de groep en gaf aan een stukje mee te rijden en dan zijn eigen weg naar huis te zoeken. In goed overleg werd besloten om langs de Zuid-Willemsvaart richting Opoeteren te fietsen. Met wind in de rug namen Lei en Ben de groep op sleeptouw. De twee Wimmen en Erna volgden hen braaf. Even vóór Opoeteren nam Wim J de afslag naar Maaseik/Heppeneert. Vlak voor de bedevaartsplek ontmoette hij daar een van  de vrienden uit zijn vroegere marathongroep. De remmen werden dichtgeknepen en na een kort praatje werd besloten om samen langs de Maas naar huis te rijden. Ondanks de tegenwind werden benen en mond niet gespaard. Het enige rustmomentje was de overtocht met de veerpont in Berg. Na 47 km zat de rit voor Wim er voor vandaag op. Ondertussen zochten de anderen een pauzeplek, maar zij hadden alle pech. Alle bekende plaatsen dicht en pas open om één uur. Daarom maar buiten een windvrij en waterig zonneplekje opgezocht in Tongerlo. Buiten picknicken als harde bikkels en daarna ook op weg naar huis. Proficiat, Ben, Erna, Lei en Wim S. voor jullie 71 km. 

Aan de oproep van Lei om gebruik te maken van de voorlopig laatste droge dag hadden vijf dapperen gehoor gegeven. Dapper, omdat in deze tijd van het jaar niet iedereen direct gemotiveerd is om de fiets van de rusthaak af te halen. Bovendien ligt de conditie van de groep, door diverse redenen, nu nog ver uit elkaar. Ben, Jan, Giel, Lei, Wim S en Wim J vonden elkaar bij de kerk om op weg te gaan naar Linne. ( schrijver dezes verheugt zich dan al op een lekker stuk Christoffeltaart !) Al rijdende over de dijken aan onze kant van de Maas schoot het Jan te binnen dat de gebruikelijke route over de stuw van Linne afgesloten was i.v.m. de beschadiging ervan door een tweetal duwbakken. Daarom maar een alternatieve route er naar toe en eens kijken of we iets konden zien van de herstelwerkzaamheden. Via Brachterbeek, achter langs de centrale, waren we niet de enige die hiervoor gekozen hadden. Fietsers, wandelaars en automobilisten waarschuwden ons herhaaldelijk dat we niet konden doorrijden. Maar evenals zij waren wij alleen maar geïnteresseerd in de herstelwerkzaamheden. Jammer, dat we niet meer zagen dan een aantal kranen, die ook een vrije zaterdag hadden. Een zeer vriendelijk, gepensioneerd werknemer van Rijkswaterstaat kon ons tot in detail vertellen wat er gebeurd was. Twee losgeslagen duwbakken ramden de stuw. Een 60 m. lange en 30m brede stenen dijk moest duikers de gelegenheid geven om de werkelijke schade onder water op te nemen. Achterstand door het hoge water en snelle stroming. Kortom, veel tegenslag. Maar deze persoon, horende dat wij uit Elsloo/Stein kwamen, kende een aantal collega’s van bij ons. Mede ook vanwege een andere overeenkomst, de fanfare wereld. Over toevallige ontmoetingen gesproken ! Sneller dan gewoonlijk, na 38 km, zaten we in Den Tegel, waar Wim  niet alleen hoefde te eten. Ben deed mee. De terugweg verliep tegen de wind in via Odiliënberg en dat betekende dat er om beurten kopwerk werd verricht. Alleen Wim J durfde dit nog niet, gezien zijn recente gezondheidsproblemen. Het vertrouwen moet nog terugkomen. En ook het besef dat je in Stein een kortere weg neemt en vergeet om dat even te roepen. Dan zijn de zorgen van de anderen over zijn “verdwijning” begrijpelijk, met een telefoontje als gevolg.  Dat geeft wel weer duidelijk de solidariteit voor elkaar aan. Volgende keer weer met plezier samen onderweg. Ook dan weer voor 79 km en 21 gemiddeld ?