Een dag na de verlossende persconferentie van Rutte, de versoepeling van de corona maatregelen zet door. Zo ook meer vrij baan voor de fietsers in groepsverband. Toch voelt dat onwennig, durven we weer samen met anderen op stap? Die regels over 1,5 meter en 4 personen klinken mooi, maar werkt dat ook? We zullen het moeten uitproberen, met kleine stapjes, ervaringen delen, en weer een stapje verder, of niet. Gaat het fietsen in groepsverband lukken, ondanks alle voorzorgsmaatregelen? Vanuit het bestuur is, na ruim twee maanden groepsfiets-lock-down, weer groen licht gegeven om de eerste stappen te zetten.

In de reacties via de groepsapp klinkt nog enige huiver door, eerst effe afwachten hoe druk het wordt op de fietspaden, of nog te veel last van de overtollige corona-kilo's, of .... Dus erg benieuwd naar de eerste opkomst aan de kerk .......

Op deze woensdagochtend met zevenen aan de kerk, viel niet echt tegen, het begin is gemaakt: Ben - Giel - Tine en George van de C, en Hub - Frans J en Henk van de B. En niet te vergeten Toos op het dames rijwiel om ons uit te zwaaien. Buiten ons zicht, maar ook op weg Sjraar en Lei die een duet gingen doen een half uurtje later.

Alle groepen togen naar het midden Limburgse, die van Hub naar Haaren. Dat ligt net over de grens en met een beetje geluk is daar het terras open, dat mag in Duitsland al, we zullen zien. Met ons drieën in slagorde op weg, Hub voorop - Henk schuin erachter op drie fietslengtes - en Frans op nog meer lengtes daar weer achter. Mooi via Guttecoven en kris-kras om en door het Limbrichterbos en de bosgebieden tussen en Nieuwstad en Susteren verder op weg naar ons pauzeterras in Haaren. Onderweg was het rustig, geen hond op de weg, alle ruimte om afstand te bewaren. Wat wel op- en tegenvalt, praten is er niet bij, in stilte doortrappen, bijna a-sociaal voelt het. Op een villa zien we het opschrift "Malgré-Tout", navraag bij onze francofiel Hub leert dat dit betekent "ondanks alles". Toepasselijk voor het ritje vandaag.

Het terras in Haaren is leeg maar de deur staat uitnodigend open, het bordje 'open' hangt achter het raam, en de kastelein knikt ons vriendelijk toe .... maar helaas ... Hij zit aan de 'verkeerde' kant van de grens, de Nederlandse, voor ons gaat hij pas op 1 juni open. Hij verwees ons naar een terras in Haaren bij de kerk, maar alweer helaas, en die verwees ons weer door naar het bakkertje aan de andere kant van de kerk. Alweer helaas, alleen met mondkapje. Frans weet nog een Duitse burger te strikken om namens hem een stukje gebak te scoren. Voor de kerk hebben we onze boterham genoten, gezellig in het zonnetje.

De terugweg met de klok mee, over Duits gebied, tot we bij Etzenrade weer Nederland aandoen. Trouwens, het terras van de Etzenrader Muhle waas geopend, geen fata morgana, het was echt! Sinds vorige week open! De benen doen zich voelen (niet die van Hub), en we kruipen als vanzelf dichter naar elkaar toe, oppassen geblazen. We zijn terug op honk na 93 km, malgré-tout, ondanks de voorzorgen, een leuke rit. Hub, bedankt voor de leuke rit. Zaterdag een nieuwe kans voor de thuisblijvers.

de route:  https://connect.garmin.com/modern/activity/4964907904