De Jean Nelissen Classic 165

Wordt onderhand een jaarlijks uitje voor (enkele leden van) de Tourclub. Begonnen in 2009 als trainingsrit voor de Marmotte (Martin, Harrie, Ger), twee jaar later Harrie en Thei en dit jaar met Martin, Thei en Henk. Gekozen is voor de 165 km versie, met bijna 300 hoogtemeters iets om een keer meegemaakt te hebben.

Vroeg uit de veren dus, om half vijf liep m'n natuurlijke wekker af, om 05.00 stond Martin voor de deur en enkele minuten later ook Thei. Rond 7 uur in Vianden, fietsen klaarmaken, inschrijven en rond half acht waren we op weg. Het begin was vochtig en nat en koel 10 gr C, door de regen van vannacht en de mist was de weg kletsnat. Vandaag maar een lekke band, al na een kwartiertje, boven op een heuvel in de volle wind, en toen waren we pas echt door-en door verkleumd. Gelukkig brak de zon rond 11 uur aarzelend door. En dan de tocht.

Het venijn zit in het begin, na 30 km'rs met drie erg stevige beklimmingen al 900 hoogtemeters gescoord, en na 60 km stond de teller al op 1600 hm. De tweede klim kennen we nog van Vianden vorig jaar, toen we de eerste dag met zicht op Vianden een wegomleiding te verwerken kregen van gemiddeld 10,5 %, ja, die. De beklimmingen zijn van de lange soort, een paar km'rs, vanuit het dal omhoog en aan de anderre kant weer omlaag. Mooie afdalingen, maar s'morgens wel oppassen geblazen door nat wegdek, modder en spul van bomen op de weg. Geleidelijke beklimmingen, van 4-10 % gemiddeld, met steilere stukken van 12 tot 20%.

En hoe ging het zoal met ons? Door de vele klimmen heeft het geen zin om bijeen te blijven, ieder op z'n eigen tempo, op reserve, boven effe wachten en weer door naar de volgende helling. Drie bevoorradingen. Genoeg om de maag te vullen: bananen, sinaasappels, peperkoek, isotone drank. De meegenomen bananen en repen blijven onaangeroerd, lering voor volgende keer, maar ... je weet maar nooit. Tussendoor oomk nog twee keer gezellige stop, momentje voor onszelf. Eerst een chique hotel-restaurant na 85 km, lekker binnen om weer op temperatuur te komen. Hier de meest indrukwekkende capuchino, en een goed gevulde minestrone soep. Tweede relax-stop op terras in Echternach. Alle drie redelijk fris aan de finish.

Echt een mooie tocht, een aanrader!! volgend jaar opnieuw op het programma zetten, en dan met een paar man meer.

Rond zes uur kwamen we weer terug in Vianden, na 165 km en 3180 hm. Twee uur rijden terug en om kart over acht weer thuis - vertellen - lasagna in de magnetron - een fles Erdinger hersteldrank en een welverdiend gloeiend heet bad.

Hier nog een paar foto's

 Hier links naar de eerste twee klimmetjes:

Mont Saint Nicolas

Col de Putscheid